Η ντροπή της Ευρώπης
Ένα ποίημα από τον
Γκύντερ Γκρας
(Süddeutsche
Zeitung, 25.5.2012)
Στο χάος κοντά, γιατί δεν
ανταποκρίθηκε στην αγορά,
Είσαι μακριά από τη χώρα
που σου χάρισε το λίκνο.
Αυτό που αναζητούσες, που
έλεγες πως είχες βρει με την ψυχή,
Τώρα πετιέται, είναι για
τα παλιοσίδερα.
Γυμνή σαν οφειλέτης
διαπομπεύεται μια χώρα, υποφέρει μια χώρα,
Την οποία συνήθιζες με
λόγια να ευχαριστείς.
Χώρα καταδικασμένη στη
φτώχεια, ενώ ο πλούτος της
Φροντισμένος μουσεία
κοσμεί: μια λεία που την φυλάς καλά.
Εκείνοι που με τη βία των
όπλων έπληξαν τη χώρα – την ευλογημένη με νησιά –
Είχαν στο σακίδιο
κρυμμένο τον Χαίλντερλιν.
Μια χώρα μόλις ανεκτή, που
κάποτε ανεχόσουν ως συμμάχους
Τους συνταγματάρχες της.
Χώρα χωρίς δικαίωμα, στην
οποία το δίκαιο του ισχυρού
Σφίγγει το ζωνάρι όλο και
πιο σφικτά.
Μαυροντυμένη η Αντιγόνη
καθώς σου αντιστέκεται, και απ’ άκρη σ’ άκρη
Η θλίψη τυλίγει τη χώρα,
στην οποία υπήρξες φιλοξενούμενος.
Αλλά έξω απ’ τη χώρα του
Κροίσου η ακολουθία
Έχει σωρεύσει ότι
χρυσολάμπει στα δικά σου θησαυροφυλάκια.
Πιέστο, επιτέλους,
πιέστο! Φωνάζουν οι εγκάθετοι επίτροποι
Αλλά με οργή ο Σωκράτης σου
επιστρέφει ολόγεμο το κύπελλο.
Θα σε καταραστούν εν
χορώ, γι’ αυτό που είναι δικό σου, οι θεοί
Που τον Όλυμπο τους θέλει
να απαλλοτριώσει η βούλησή σου.
Θα μαραθείς δίχως πνεύμα
χωρίς τη χώρα εκείνη,
Που το πνεύμα της
επινόησε εσένα, Ευρώπη.
