Για την Ελλάδα το 2009 μπορεί δίκαια να χαρακτηριστεί ως "έτος δημόσιου χρέους". Περίπου 60 δισ.€ έχουμε δανειστεί μέχρι σήμερα και είναι βέβαιο ότι θα δανειστούμε τουλάχιστον άλλα 2-3 δισ.€ μέχρι να εκπνεύσει η χρονιά τούτη.
Έχουμε γράψει πολλά για το πόσο και πως ο δημόσιος δανεισμός βοήθησε δραστικά τις τράπεζες να κρατήσουν το κεφάλι τους έξω από το νερό και να μην βουλιάξουν. Αν το περίφημο πακέτο ενίσχυσης του τραπεζικού συστήματος των 28 δισ.€ βοήθησε τις τράπεζες μία φορά να επιπλεύσουν στον κερδοσκοπικό βούρκο της ελληνικής οικονομίας ο δημόσιος δανεισμός τις βοήθησε δεκατρείς φορές - και θα συνεχίσει να τις βοηθάει για όσον καιρό έχουν στα χέρια τους τα χαρτιά με τη σφραγίδα της χρεωμένης ελληνικής δημοκρατίας. Δυστυχώς, το ελληνικό πολιτικό συστημα έχει μάθει τις τράπεζες, αυτές τις πολύφερνες κυρίες του χρήματος, να θεωρούν την βοήθεια αυτή διηνεκώς δεδομένη - αν όχι και οφειλόμενη - από την εποχή του Γεωργίου Σταύρου και εντεύθεν.
Στις 31/03/2009 το συνολικό δημόσιο χρέος ήταν 282 δισ.€. το οποίο πρέπει να πληρωθεί σ' ένα δεδομένο βάθος χρόνου που φαίνεται στον παρακάτω πίνακα:
Η
μέση υπολειπόμενη φυσική διάρκεια του χρέους αυτού είναι περίπου 8 χρόνια.
Καθώς τα 8 αυτά χρόνια μεταφράζονται σε δύο κυβερνητικές θητείες (καλώς εχόντων των πραγμάτων) δεν νομίζετε πως ήρθε η ώρα να πούμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη; Πολλά από τα αυτά τα κρατικά χρεώγραφα βρίσκονται στα υπόγεια θησαυροφυλάκια των τραπεζών (ή της ΕΚΤ). Στα ίδια υπόγεια βρίσκονται άλλα τόσα περίπου χρήματα από καταθέσεις.
Έλα όμως που τα ελληνικά νοικοκυριά έχουν πάψει εδώ και πολλά χρόνια να αποταμιεύουν (ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1990). Μάλιστα, το ποσοστό που τα ελληνικά νοικοκυριά αποταμιεύουν από το διαθέσιμο εισόδημά τους είναι .. αρνητικό και κινείται εδώ και μια δεκαετία γύρω στο -7,5%. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τα νοικοκυριά των άλλων χωρών της Ευρωζώνης αποταμιεύουν περίπου +9,5% του ετήσιου διαθέσιμου εισοδήματός τους και τα νοικοκυριά της ΕΕ27 γύρω στο +6%! Ανάμεσα δε στις χώρες του ΟΟΣΑ η Ελλάδα κατέχει την
τελευταία θέση στις αποταμιεύσεις των νοικοκυριών.
Η εικόνα αυτή κάτι λέει: πρώτον, για το που είναι ο πλούτος, και δεύτερον, για το ποιος έχει αυτόν τον πλούτο που συσσωρεύτηκε όλα αυτά τα χρόνια. Η εξίσωση δεν είναι καν εξίσωση αλλά απλή αριθμητική πράξη. Ας αφήσουν λοιπόν τα κομματικά επιτελεία τις άσκοπες κουβέντες για το αν θα ενισχύσουν τα χαμηλά εισοδήματα με 150 ή με 250€ το χρόνο κι ας μπουν στο ψητό. Γνήσια προοδευτική και κοινωνικά δίκαιη
φορολογία του πλούτου .. και να αφήσουν τα εισοδήματα ήσυχα διότι είναι πολύ πιο ενιαία σε σχέση με τον πλούτο που έχει αποθησαυρισθεί τα τελευταία τριάντα χρόνια σε τούτη δω τη χώρα.
