Το Γενάρη η Ισλανδία γνώρισε μία από τις ελάχιστες εξεγέρσεις στην ιστορία της. Την είπαν "επανάσταση της κατσαρόλας" μιας και χιλιάδες διαδηλωτών, επί μέρες, και αψηφώντας το πολικό κρύο, απέκλεισαν το Κοινοβούλιο χτυπώντας ρυθμικά τις κατσαρόλες τους ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη δογματική απροθυμία (και ανικανότητα) των νεοφιλελεύθερων ηγητόρων τού τότε κυβερνώντος Κόμματος της Ανεξαρτησίας να προστατεύσει τον Ισλανδικό λαό από τη λαίλαπα της διεθνούς κρίσης (και την αδηφαγία των νεοφιλελεύθερων ελίτ που εδώ και 18 χρόνια πάλευαν για την αποσκανδιναβοποίηση της Ισλανδίας).
Στη συνέχεια η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, ανέλαβε προσωρινή κυβέρνηση και σήμερα είχαμε εκλογές. Τα αποτελέσματα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το νεοφιλελεύθερο Κόμμα της Ανεξαρτησίας, μετά από 18 χρόνια κυβερνητικής θητείας, καταποντίστηκε στο 23,5% σημειώνοντας το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία του. Νικητές της εκλογικής αναμέτρησης είναι το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα με 30,8% και οι Αριστεροί-Πράσινοι με 21,7% που αύριο θα κληθούν να σχηματίσουν κυβέρνηση. Η στροφή των Ισλανδών ψηφοφόρων προς τα αριστερά είναι αδιαμφισβήτητη, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη το υψηλό ποσοστό του αριστερού συνασπισμού Σοσιαλιστών και Πρασίνων. Εντυπωσιακή ήταν επίσης η συμμετοχή των ψηφοφόρων η οποία, παρά τις κάθε λογής Κασσάνδρες που μιλούσαν για απογοήτευση του εκλογικού σώματος, ανήλθε στο 85%.
Ένα ακόμη εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της σημερινής εκλογικής αναμέτρησης είναι το ποσοστό του νέου Κόμματος Πολιτών, το οποίο ξεπετάχτηκε αυθόρμητα μέσα από την εξέγερση του Γενάρη, και το οποίο με την πρώτη επέτυχε ποσοστό 7,2% εξασφαλίζοντας την είσοδό του στην Ισλανδική Βουλή με 4-5 βουλευτές. Αυτό είναι πραγματικό χαστούκι για τους απερχόμενους ηγήτορες οι οποίοι αντιμετώπιζαν το διαμαρτυρόμενο πλήθος ως "φωνάσκουσα μειοψηφία" αποκαλώντας τους "μη-έθνος".
Της νέας κυβέρνησης θα ηγείται η εικονιζόμενη Σοσιαλδημοκράτις Johanna Sigurdardottir, αποκαλούμενη και "Αγία Ιωάννα" λόγω της πλούσιας κοινωνικής της δράσης, η οποία μάλιστα είναι όχι μόνο η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός που έχει δημοσίως δηλώσει την ομοφυλοφιλία της, αλλά που έχει συνάψει και γάμο με την ομοφυλόφιλη σύζυγό της.
Πάντως λεσβία ή όχι, η νέα ηγέτιδα της Ισλανδικής κυβέρνησης έχει δύσκολο δρόμο μπροστά της αφού θα κληθεί να διασώσει μια οικονομία, η οποία αποτελούσε μοντέλο για τους ανά τον κόσμο νεοφιλεύθερους οπαδούς της χρηματιστικής απορρύθμισης, πράγμα που όμως δεν την εμπόδισε, αντιθέτως ίσως προκάλεσε, την κατάρρευσή της και την εν ριπή οφθαλμού έκρηξή της σαν το αερόπλοιο Χίντεμπουργκ. Με την ανεργία στο 8-10% και τον πληθωρισμό στο 15-20% η διάσωση της Ισλανδίας περνάει υποχρεωτικά μέσα από την επανα-σκανδιναβικοποίησή της. Την πορεία προς το στόχο αυτό θα επιβλέψουν μια πρώην αεροσυνοδός (το παλιό επάγγελμα της Αγίας Ιωάννας) από τη θέση της (ή του) Πρωθυπουργού κι ένας πρώην φορτηγατζής (ο Steingrimur Sigfusson, ηγέτης του συνασπισμού Αριστερών-Πρασίνων) από τη θέση του Υπουργού Οικονομικών. Μένει να δούμε βέβαια πώς το εγχείρημα της επανα-σκανδιναβικοποίησης στην Ισλανδία θα συμβιβαστεί με την εκφρασμένη πολιτική βούληση της νέας κυβέρνησης να αναζητήσει ασφαλές καταφύγιο στη νεοφιλελεύθερη ΕΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου