Κομισιόν: το κρύσταλλο της διαφάνειας είναι .. αμμοβολημένο.

Μια πρώτη ειδησούλα από τα ευρωπαϊκά παραλειπόμενα που έχει όμως την δική της, ιδιαίτερη, βαρύτητα μιας και είναι ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο η ολιγαρχία των Βρυξελλών αντιλαμβάνεται τη δημοκρατία και τη διαφάνεια εντός του πολιτικού της οίκου.

Πριν δύο περίπου εβδομάδες ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής (που τυγχάνει να είναι ο πρώην έλληνας Συνήγορος Νικηφ. Διαμαντούρος) εξέδωσε απόφαση-σύσταση με την οποία δικαιώνει την Μη Κυβερνητική Οργάνωση "Statewatch" η οποία είχε προ πολλού και επανειλλημένως καταγγείλει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για ανεπαρκή τήρηση πρωτοκόλλου εισερχόμενων και εξερχόμενων εγγράφων (δείτε εδώ το διετές και πλέον ιστορικό της υπόθεσης). Οι καταγγελίες της "Statewatch" κατά βάση αφορούσαν τον μυστικοπαθή και αδιαφανή τρόπο με τον οποίο η Κομισιόν διαχειρίζεται μεγάλο μέρος του διοικητικού της υλικού κάνοντάς το ουσιαστικά απροσπέλαστο στους μηχανισμούς διαφάνειας, ελέγχου και δημοκρατικής λογοδοσίας.

Ενδιαφέρον είναι ότι το πόρισμα του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή εγκαλεί την Κομισιόν για κακοδιοίκηση (maladministration). Μάλιστα το πόρισμα αυτό εκδόθηκε μετά από επίπονη (υπερδιετή) διαδικασία διαμεσολάβησης στην οποία όμως η Κομισιόν αντέδρασε με υπεροπτικό και προκλητικό τρόπο τη στιγμή μάλιστα που και το Ευρωκοινοβούλιο με απόφασή του κάλεσε την Κομισιόν να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις του Διαμεσολαβητή.

Αντί όμως να συμμορφωθεί με το πνεύμα τουλάχιστον των υποδείξεων του Διαμεσολαβητή, αποπειράθηκε να προβεί σε νομοθετικό πραξικόπημα με το οποίο αναπροσδιόριζε το τι συνιστά "έγγραφο" ώστε να περιοριστεί η πρόσβαση των μηχανισμών δημοσιότητας σε έναν αρκετά περιορισμένο αριθμό και είδος εγγράφων. Συγκεκριμένα προσπάθησε να περιορίσει την έννοια "έγγραφο" μόνο σ' εκείνα τα ντοκουμέντα τα οποία έχουν "επισήμως διαβιβασθεί".

Και όλα αυτά από την Κομισιόν, δηλαδή το θεσμό που είναι επιφορτισμένος με την τήρηση της νομιμότητας στην ΕΕ η οποία αντί να συμπεριφέρεται ως θεματοφύλακάς της, προβαίνει σε (κατά)χρηση του "δικαιώματος νομοθετικής πρωτοβουλίας" με σκοπό να κόψει και να ράψει στα μέτρα της τη διαφάνεια και τον δημοκρατικό έλεγχο.

Αλλά μήπως αυτό δεν είναι το πραγματικό πρόσωπο του νεο-ρεπουμπλικανισμού, δηλονότι ενός ρεπουμπλικανισμού δια ολίγους και εκλεκτούς, και μάλιστα απαλλαγμένου από τις ακαθαρσίες της δημοκρατικής παράδοσης;