Τραπεζικά μαθήματα πολιτικής .. θεολογίας: λαϊκά ομόλογα και κρατικά παράλογα

Ο χορός των τραπεζών πάνω από τα δισεκατομμύρια του κρατικού δανεισμού .. καλά κρατεί! Και δείτε πώς οι τράπεζες κατάλαβαν την έννοια των λαϊκών ομολόγων. Πας λοιπόν στο γκισέ του τραπεζικού υποκαταστήματος και καταθέτεις το ενδιαφέρον σου για τα λαϊκά ομόλογα. Ερώτηση πρώτη: έχεις 20 χιλιαρικάκια και πάνω; Η απάντηση έχει δύο ενδεχόμενα: πρώτον, και πιθανότερο, επ΄ώμου την πατσαβούρα, μεταβολή και αγορά πεντάδας Λαϊκού από τον λαχειοπώλη που κατά κανόνα (γιατί άραγε;) χειμάζει έξω από τον τραπεζικό ναό. Ενδεχόμενο δεύτερο: μόλις πέθανε η γιαγιά σας και σας άφησε τριάντα χιλιάδες ευρώ (μείον έξοδα κηδείας και μνημοσύνων) οπότε βρίσκεστε στη σωστή όχθη του ορίου των είκοσι χιλιαριδίων. Οπότε προχωράμε στην ερώτηση 2: έχετε μερίδα στο Χρηματιστήριο; Εάν δεν έχετε η τράπεζα πρόθυμα σας ανοίγει - στη δική της όμως χρηματιστηριακή! Εάν ήδη έχετε μερίδα ακολουθεί η ερώτηση 2β: ναι, αλλά την έχετε ανοίξει μαζί μας; Εάν η απάντηση είναι αρνητική τότε ακολουθεί η δικτατορική διαταγή ότι για ν' αγοράσετε ομόλογα πρέπει ν' ανοίξετε μερίδα με τη συγκεκριμένη τράπεζα ή τη θυγατρική χρηματιστηριακή της.

Ως εδώ είναι προφανές οτι έχουμε να κάνουμε με μια εντελώς .. λαϊκή διαδικασία! Όπως περίπου στα βαφτίσια δηλαδή: καταρχήν μπαίνεις στον πρόναο και διαβάζεις το Πιστεύω. Μετά προχωράς λίγο και αρχίζει το μπούρου-μπούρου που κορυφώνεται στο ενεστωτικό ερώτημα: αποτάσσεσαι το σατανά; Αποτάσσομαι. Μετά άλλο ένα βηματάκι, πάλι μπούρου-μπούρου και το ερώτημα αυτή τη φορά στον άοριστο: απετάχθης το σατανά; Απεταξάμην. Άλλο ένα βηματάκι προς τον κυρίως ναό. Πάλι μπούρου-μπούρου και νεό ενεστωτικό ερώτημα: συντάσσεσαι με το Χριστό; Συντάσσομαι. Έχεις πια φτάσει ξεθεωμένος (ή αποθεωμένος;!) σε απόσταση αναπνοής από την κολυμβήθρα (βλ. χρηματοκιβώτιο), και πάλι μπούρου-μπούρου και το ερώτημα σε παρελθοντική κλίση: συνετάχθης το Χριστό; Συνεταξάμην! Ουφ! Είσαι πλέον άξιος λαϊκός χριστιανός που μπορεί να λογίζεται μέλος της εκκλησίας των λαϊκών ομολόγων! (αλήθεια δεν είναι εκπληκτικό ότι τα ομόλογα ετυμολογούνται ως .. ομολογία πίστης;!). Έχει και η τραπεζική πίστη τη .. θεολογία της!

Πάμε παρακάτω όμως. Ας υποθέσουμε ότι όλοι αυτοί οι "φραγμοί εισόδου" στο σύστημα υπερνικήθηκαν και είσαι πλεόν βαφτισμένος, λαδωμένος Χ.Ο. Κι όπως μετά τα βαφτίσια περνάς στο .. ιδιαίτερο για να κανονίσεις το οικονομικό θέμα, έτσι κι εδώ η κουβέντα πάει στα μπικικίνια. Οπότε ανατρέχεις στην πιο χρήσιμη αντωνυμία του πολιτισμού μας: πόσο;

Βέβαια εν τω μεταξύ, οι μεγάλοι αγοραστές, αυτοί που δεν έχουν ποτέ τους καταδεχτεί να μπουν σε τραπεζικό υποκατάστημα, αγοράζουν κι αγοράζουν τα χοντρά πακέτα. Κι όσο εσύ μιλάς για τα φώτα που άναψαν στον πολυέλαιο, για τον ανθοστολισμό, και για τη νεωκόρισσα τόσο ανεβαίνει η τιμή του ομολόγου στην Ηλεκτρονική Δευτερογενή Αγορά Τίτλων (ΗΔΑΤ: ένα είδος Αγίου Πνεύματος που εξυψώνει το πνεύμα στον Οίκο του Χρήματος).

Σε απλά ελληνικά λοιπόν η απάντηση στο "πόσο;" έχει ως εξής: για τα "μικροποσά" δηλαδή μέχρι 50.000 € οι τράπεζες ζητούσαν μέχρι και 101,01. Υπενθυμίζουμε βέβαια ότι όταν αγόρασαν τα ομόλογα από το Δημόσιο τα πήραν με 99,346, χώρια τις προμήθειες που κάποιοι έβγαλαν. Επιπλέον όμως, το Κράτος έδωσε στις τράπεζες το δικαίωμα να ορίσουν αυτές την τιμή στην οποία θα πουλήσουν τα ομόλογα στο κοινό (ακραιφνώς λαϊκή ρύθμιση ε;). Τι σημαίνει αυτό; Όταν ένα ομόλογο πουληθεί στο άρτιο της αξίας του κεφαλαίου, δηλαδή στο 100, είμαστε πάτσι. Αν πουληθεί ακριβότερα (π.χ. στο 101) τότε το παραπανίσιο αφαιρείται από την απόδοση του κουπονιού, δηλαδή από τον τόκο.

Χονδρικά το σύστημα τρέχει ως εξής: ας υποθέσουμε λοιπόν ότι έχουμε ένα ομόλογο που επάνω γράφει με μεγάλα γράμματα 1.000 €. Επειδή τις μέρες που αυτά αγοράστηκαν από τις τράπεζες είχαν "κάποιοι" φροντίσει να ρίξουν παλαιότερα κρατικά ομόλογα στην αγορά η τιμή του χιλιάρικου διαμορφώθηκε χαμηλότερα στο 99,346. Άρα οι τράπεζες αγόρασαν το ομόλογο των 1.000 € στα 993,46 €. Όμως όταν ήρθε η στιγμή να προσφερθούν τα "λαϊκά" ομόλογα στο κοινό, με διάφορους επιδέξιους χειρισμούς στην ΗΔΑΤ, η τιμή τους ανέβηκε. Αποτέλεσμα είναι ότι προχθές εσύ πήγες στο γκισέ, κι αφού "ομολόγησες" το άρθρο της πίστεως, σου πούλησε το ομόλογο του χιλιάρικου με 101,01 τουτέστιν 1010,10 €.

Μ' αυτά και μ' αυτά η τράπεζα αποθησαυρίζει (παντελονιάζει κατά τη νεοπαγή έκφραση) 1010,10-993,46=16,64 € για κάθε χιλιάρικο του δημόσιου χρέους. Αν υποθέσουμε ότι στη φάση αυτή (διότι θα ακολουθήσουν κι άλλες, αφού συνολικά φέτος το Δημόσιο θα δανειστεί περί τα 50 δισ. €) πουληθούν στο "λαό" ομόλογα 1 δισ. € τότε το παντελόνι των τραπεζών θα φουσκώσει (και από ηδονή!) κατά 16,64 συνοδευόμενα από έξι μηδενικά, ήτοι 16,64 εκατ. € ή 4,88 δισ. δραχμές. Προσθέστε και τις προμήθειες και λοιπά τυχερά που έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα posts και θα δείτε τι φαγοπότι γίνεται με το δημόσιο χρέος. Αυτές είναι μπίζνες!

Ακούω όμως και κάτι φήμες που αν αληθεύουν τότε μιλάμε για ανερυθρίαστο μαυραγοριτισμό μέρα-μεσημέρι στην Πλατεία Συντάγματος. Επειδή λέει η πώληση των ομολόγων στο "λαό" αφαίρεσε ρευστό από τις τράπεζες θα γίνει το εξής: οι τράπεζες θα προτείνουν στους αγοραστές των ομολόγων να τους δανείσουν τα χαρτιά (όπως δανείζει ένας φοιτητής το πάσο του και πάει κάποιος άλλος και τρώει στην εστία) για να πάνε μετά οι τράπεζες να δανειστούν ρευστό από την ΕΚΤ τώρα που είναι και τζάμπα. Δηλαδή σου λέει: εσύ έχεις το χαρτί του ομολόγου και κάθεται για πέντε χρόνια, δεν μου το δανείζεις για λίγο (τώρα που στο πούλησα και ακριβά!) να πάω να δανειστώ από την ΕΚΤ με 2,5% και μετά να έρθω να σου πουλήσω στεγαστικό με 6%! Ωραίοι οι τύποι. Αλλά δεν βάζουν και μυαλό. Αυτά έκαναν και στις διεθνείς αγορές, δάνειζαν χαρτιά δώθε κείθε, και η χρηματική οικονομία φούσκωνε και φούσκωνε μέχρι που έσκασε και τώρα απολύεται ο κοσμάκης με τη χιλιάδα και τη μυριάδα. Και είναι και το άλλο. Στο πακέτο των 28 δισ. € δεν υπάρχει ένα κομμάτι 15 δισ. € που είναι για αυτήν ακριβώς αυτήν την δουλειά; Για δανεισμό δηλαδή των τραπεζών από την ΕΚΤ. Αλλά αυτό το μέτρο (δες προηγούμενα posts) ποτέ δεν άρεσε στις κυρίες τράπεζες διότι λέει το θεωρούσαν .. ακριβό! Να τι θέλουνε λοιπόν: να δανειστούν εικονικά τα ομόλογα από το "λαό" αντί ψιχίων (τη στιγμή που του τα πούλησαν με καπέλο) και να πάνε έτσι χωρίς κόστος να δανειστούν το φτηνό ρευστό της ΕΚΤ. Ίλεος πια!!

Η λύση είναι μια και απλή. Να δώσει αφορολόγητα ομόλογα (με μικρό ελάχιστο ποσό, ακόμη και των 100 €) κατευθείαν το Δημόσιο στους πολίτες μέσω προσπελάσιμων στο ευρύ κοινό οργανισμών, π.χ. του Ταχυδρομείου, τα οποία να είναι εγγυημένα από την ΕΚΤ. Κι αν τους αρέσει. Διότι διαφορετικά το Κράτος έχει κι άλλα μέσα συμμόρφωσης... Απλά πράγματα.