Ελβετική Πίστη: κουρντιστά ρολόγια και κουρντιστοί τραπεζίτες

Σπάνια έχει κάποιος την ευκαιρία να απολαύσει τέτοιες αριστοτεχνικές κολοτούμπες σαν αυτές που κάνει ο ελβετικός οίκος Credit Suisse στην έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα προχθές 6/2/2009.

Κατά βάση η έκθεση έχει σκοπό να υποδείξει στους επενδυτές κάποιες τράπεζες των ανεπτυγμένων οικονομιών οι οποίες να υποαποδίδουν σε υποαποδίδουσες αγορές (να είναι ελλιποβαρείς - όπως λέμε στα ελληνικά underweight) και οι οποίες κατά συνέπεια είναι ή θα γίνουν πολύ ελκυστικές για να τοποθετηθούν οι κάθε λογής επενδυτές.

Δύο είναι τα βασικά πορίσματα της έκθεσης όταν καταπιάνεται με την Ελλάδα.

• Πρώτον, ότι η Ελλάδα είναι η 5η πιο ευάλωτη χώρα στον πίνακα ρίσκου των ανεπτυγμένων οικονομιών (προηγούνται οι κυρίες-κυρίες Ισλανδία, Βουλγαρία, Λιθουανία, Εσθονία ενώ έπονται οι Ισπανία, Ρουμανία, Βρετανία και ΗΠΑ). Το πόρισμα αυτό τεκμαίρεται κυρίως από την κατάσταση των δημόσιων οικονομικών.

• Το δεύτερο πόρισμα στο οποίο προβαίνει όταν αξιολογεί τις τράπεζες είναι ότι οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται στην 1η παρακαλώ θέση των επενδυτικών καλλιστείων και επίδοξη Μις Ανεπτυγμένος Κόσμος των τραπεζιτών.
  

Βεβαίως, το ερώτημα το οποίο ορθολογικώς τίθεται, αλλά το οποίο δεν φαίνεται να απασχολεί τους συντάκτες της έκθεσης, είναι τούτο: η (καλή) πρωτιά των ελληνικών τραπεζών είναι ανεξάρτητη από την (κακή) πεμπτιά των δημόσιων οικονομικών. Με άλλα λόγια το ένα συμβαίνει παρά το άλλο ή εξαιτίας του άλλου; Ενδιαφέρον και λογικό το ερώτημα, όμως οι τραπεζίτες προτιμούν να υποβάλλουν τα φαιά τους κύτταρα σε άλλες, συνήθως πιο επικερδείς, δοκιμασίες κοπώσεως. Ας έχει..

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι αυτή η αναζήτηση της Credit Suisse, κάτι σαν Google του επενδυτή, "ψάχνει"κυρίως για τράπεζες με χαμηλή μόχλευση (leverage) σε οικονομίες χαμηλής μόχλευσης. Δηλαδή για τράπεζες όπου ο λόγος μεταξύ των στοιχείων του ενεργητικού τους (assets) και της χρηματιστηριακής τους αξίας (shareholder equity) είναι χαμηλός. Έτσι μια τράπεζα με ενεργητικό 220€ και χρηματιστηριακή αξία 10€ (όπως η Credit Suisse) έχει υψηλότερη μόχλευση από μία τράπεζα με ενεργητικό 120€ και αξία στο ταμπλό 10€ (όπως η Bank of America).

Σε απλά και λιανά ελληνικά η μόχλευση μας λέει, μεταξύ άλλων, το πόσα ευρώ κάποια τράπεζα δανείζει για κάθε ευρώ των μετόχων της. Οι ελληνικές λοιπόν τράπεζες σκοράρουν πρωτιά χαμηλής μόχλευσης στη λίστα της Credit Suisse. Με άλλα λόγια δεν έχουν διεισδύσει πιστωτικά στο όλον οικονομικό σύστημα. Εντάξει πανακριβές πλαστικές καρτούλες, μπηχτικές χρεωσούλες ακόμη κι επειδή πέρασες δίπλα από το ΑΤΜ, ακριβά στεγαστικά, αλλά σοβαρό, και κυρίως επιχειρηματικό δανεισμό, δεν κάνουν. Άρα είναι low leverage. Ergo: υπάρχουν υψηλά περιθώρια πιστωτικής διείσδυσης και έχετέ το στο νου σας κύριοι με τα γκρί κουστούμια.

Συνεπώς οι ελληνικές τράπεζες κάνουν αυτό που έκαναν πάντα: αποθησαυρισμό. Τελεία και παύλα. Δεν έχει ναι μεν αλλά. Αποθησαυρισμό ράιτ θρου που θάλεγε κι ο Ζαμπέτας. Και τι έρχονται και μας λένε οι εφευρέτες του κούκου-κλόκ; Καλές βρε σαΐνια οι ελληνικές τράπεζες αλλά τώρα βυζαίνουν το αφρόγαλο του κρατικού δανεισμού. Μην τους κόβεις το θηλασμό. Άστες να βυζάξουν να τροφαντέψουν λίγο ακόμη, ε να πέσει λίγο και η μετοχούλα τους στον άβακα του ΧΑΑ και μετά, όταν θα πέσουν και τα μποφόρια της κρίσης, βουρ και γιούργια στον νταμπλά με τα κουλούρια.

ΥΓ. Από τα κριτήρια που χρησιμοποιεί η Credit Suisse, αυτά που έχουν σημασία για τον πολίτη που δεν γουστάρει να τον περνάνε για ντενεκέ ξεγάνωτο είναι τα κάτωθι: πρώτον, ενώ το κυβερνητικό χρέος αγγίζει το 100% του ΑΕΠ, το ιδιωτικό χρέος είναι 83% του ΑΕΠ. Δεύτερον, τα τραπεζικά δάνεια είναι μόλις 122% των καταθέσεων, ποσοστό πάρα πολύ χαμηλό. Και τρίτον (ζώνες έχετε βάλει;) τα στοιχεία ενεργητικού των τραπεζών είναι .. 208% του ΑΕΠ. Τα συμπεράσματα δικά σας...