Βάστα με να σε βαστώ .. για να φάμε μετρητό!

Λοιπόν δεν το πιστεύω. Δεν είναι δυνατόν. Αποκλείεται!
Αν γίνει κι αυτό θα σκίσω τα ρούχα μου, θα ξεριζώσω τις τρίχες μου, θα κόψω τα αυτιά μου, θα βγάλω τα μάτια μου, θα κόψω τα χέρια μου, θα πάω στα Γκαλαπάγκος να μιλάω με τους πιγκουίνους και τα ιγκουάνα!

Σε προηγούμενα post είχαμε μιλήσει για το πακέτο ενίσχυσης των τραπεζών ύψους 28 δισ.€ (βλ. π.χ. εδώ). Λοιπόν εκεί είχα προβεί στην εκτίμηση ότι από το πακέτο αυτό οι τράπεζες δεν πρόκειται να αξιοποιήσουν τον λεγόμενο "πυλώνα ρευστότητας" ύψους 15 δισ.€. Κι αυτό για τον απλό λόγο ότι θα κόστιζε το κάτι τι στους τραπεζίτες, οι οποίοι όμως είναι είναι αθεράπευτα εθισμένοι στον παρασιτισμό του αρπακτικού για να έχουν τη διάθεση να βάλουν έστω κι ένα πενηνταράκι από την τσέπη τους. Άρα το ενδεχόμενο να εξέδιδαν οι ίδιοι ομόλογα για τα οποία θα έπρεπε μετά να πληρώσουν τόκους θεώρησα, ρεαλιστικά σκεπτόμενος, ότι έχει τις ίδιες πιθανότητες που έχει κι ένας γάιδαρος να .. πετάξει!

ΤΟΥΣ ΥΠΟΤΙΜΗΣΑ! Ναι, το παραδέχομαι, τους υποτίμησα τους τραπεζίτες μας. Βέβαια που να πήγαινε κι εμένα το μυαλό μου ότι θα έφταναν εκεί που, όπως λέγεται, θα φτάσουν.

Ακούστε λοιπόν τι λέγεται ότι θα κάνουν σε σχέση με τα 15 δισ.€ του τρίτου πυλώνα.
Να θυμίσω όμως εν τάχει τι προβλέπει ο τρίτος πυλώνας. Για να ενισχύσουν τη ρευστότητά τους οι τράπεζες, θα τιτλοποιήσουν στοιχεία του ενεργητικού τους και θα εκδόσουν ομόλογα. Τα ομόλογα αυτά θα έχουν όμως την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου ώστε να πεισθεί η διεθνής διατραπεζική αγορά να τ' αγοράσει. Οι τράπεζες λοιπόν θα πουλήσουν τα ομόλογα αυτά και θα εισπράξουν ρευστό, πληρώνοντας βέβαια στους αγοραστές των ομολόγων έναν κάποιον τόκο - πράγμα που θεώρησα τόσο απίθανο όσο και τον ιπτάμενο γάιδαρο, αφού οι τραπεζίτες μας έχουν μάθει αλλέως!

Ακούστε λοιπόν τι σκέφτηκαν οι τύποι με τα γκρι κουστούμια. Θα εκδόσουν που λέτε αυτά τα ομόλογα αλλά θα προσφέρουν τόσο χαμηλό επιτόκιο ώστε να μην υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον και να μείνουν απούλητα. Τώρα αν βρεθεί και κανένα κορόιδο κι αγοράσει, δεν θα τους χαλάσει. Άρα δεν θα τα πουλήσουν στην αγορά, διότι η αγορά ζητάει τον τόκο της κι οι τράπεζές μας τόκο ξέρουν μόνο να παίρνουν κι όχι να δίνουν. Τι θα τα κάνουν λοιπόν; Κορνίζες στον τοίχο να τα κυττάνε; Χαρτί για ανακύκλωση; Ή θα τυλίξουν αυγά; Προφανώς όχι.

Σε πρώτη φάση θα δοκιμαστεί λένε το εξής κόλπο: θα προβούν σε ιδιοκατοχή του ομολόγου τους (Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει δηλαδή) και θα αποπειραθούν να πάνε στην ΕΚΤ να τα χρησιμοποιήσουν σαν ενέχυρα (ναι! τα δικά τους τα χαρτιά!) για να δανειστούν φθηνά από τους "κουτόφραγκους". Τώρα αν οι κουτόφραγκοι δεν χάψουν το παραμύθι, που μάλλον δεν θα το χάψουν, πάμε στο πλαν μπι. Τι λέει το πλαν μπι; Λέει ότι η μία τράπεζα θα κάνει τα χαρτιά της τράμπα με τα χαρτιά μιας άλλης, και μετά η κάθε μία, σαν αθώα και άσπιλη Χιονάτη, θα πάει στην ΕΚΤ με ξένα, και άρα εμπορεύσιμα, χαρτιά να πάρουν φρέσκο παραδάκι με τόκο κοψοχρονιά. Ειδικά τώρα που σε λίγες μέρες η ΕΚΤ θα ρίξει το επιτόκιο στο 1,5%!

Προσέξτε βέβαια ότι με όλο αυτό το παπατζιλίκι οι τράπεζες μας δεν θα έχουν ξοδέψει ούτε ένα, μα ούτε ένα ευρώ! Τι θα έχουν κάνει όμως; Θα έχουν ξεγελάσει την ΕΚΤ ότι η μία τράπεζα εμπιστεύεται την άλλη αφού έχουν (εικονικά!) αγοράσει τα ομόλογα η μία της άλλης. Στην πράξη όμως η μία τράπεζα θα έχει εμπιστευτεί την άλλη λιγότερο κι απ' ότι ο Στάλιν τον Χίτλερ κι ο Χίτλερ το Στάλιν· το μόνο που τους ενώνει είναι η κοινή τους πρόθεση να ξεγελάσουν την κεντρική τράπεζα προκειμένου να πάρουν ρευστό όσο γίνεται πιο ανέξοδα. Και δεν θα τους έχει στοιχίσει τίποτε. Μα τίποτε! Ούτε χρήμα, ούτε ρίσκο, ούτε τίποτε.

Αυτά βέβαια είναι κόλπα παλιά, και τα είχαν αναδείξει σε επιστήμη όλοι αυτοί οι δήθεν γίγαντες τύπου Lehman Brothers και Merrill Lynch και Fannie Mae καιFreddie Mac με τα κάθε είδους swaps τα οποία και έφεραν την παγκόσμια οικονομία στο σημερινό της ανείπωτο χάλι. Και καταντήσαμε ένα χαώδες, μπερδεμένο, εκτός ελέγχου, πανδαιμονιακό όργιο κι έτσι ένα πρωί ξυπνήσαμε και δίπλα μας κοιμόντουσαν οι Fannie Brothers, η Lehman Mae, ο Merrill Mac και το Freddie Lynch. Κι έτσι πια δεν ξέρει κανείς ποιος είναι ποιος, ποιανού είναι τι και ποιος χρωστάει σε ποιον. Κάποιοι όμως στην Ελλάδα τα κάνουν σήμερα! Ξεχνούν οι εγχώριοι άρπαγες ότι οι εξωχώριοι πιονέροι της αρπαχτής είναι σε πολλαπλό έμφραγμα κι εντατική επ' αόριστο, πράγμα που βέβαια δεν εμποδίζει τους ίδιους ν' ανακαλύπτουν τώρα το λαρδί.

Το χειρότερο όλων όμως είναι τούτο: το ρευστό που θα αντλήσουν, αν βέβαια πιάσει το κολπέτο, δεν το προορίζουν για την αγορά. Τι θα το κάνουν λοιπόν; Το πιθανότερο είναι να προσπαθήσουν να μαζέψουν παλιότερα ομόλογα που είχαν εκδόσει, όταν τα επιτόκια ήταν πολύ πιο υψηλά, για τα οποία σήμερα πληρώνουν περισσότερους τόκους σε σχέση με το τι θα πλήρωναν αν τα είχαν εκδώσει σήμερα. Άρα τα περί ενέσεων στην αγορά τ' ακούμε βερεσέ. Κανένα κλύσμα, ναι! Αυτό άλλωστε δεν έκαναν οι τράπεζες στην αγορά εξ ανέκαθεν;

Τελικά κατάλαβα που με πιάσανε κώτσο οι τραπεζίτες: είπα κάτι που όλος ο κόσμος πιστεύει: ότι ο γάιδαρος δεν πετάει.
Αυτοί όμως πως διέφυγαν από την, πάντα ενοχλητική, common sense; Πήρανε το γάιδαρο και αντί να γκαρίζει τον κάνανε.. να κελαηδάει. Σαν καρδερίνα. Κι αφού ο γάιδαρος κελαηδάει σαν καρδερίνα, κι αφού η καρδερίνα είναι πουλί, ergo κι ο γάιδαρος πετάει. Έρχονται και σου λένε όμως ότι πετάει όχι επειδή είναι πουλί, αλλά επειδή κελαηδάει!

..Κάτι τέτοια ανάστροφα και ανώμαλα και στρεψόδικα postula χρησιμοποιούσαν και οι παπατζήδες του χρηματοπιστωτικού συστήματος και το βουλιάξανε το βαπόρι. Τέλος! Φεύγω για τα Γκαλαπάγκος. Πάω να ζήσω παρέα με τους ιγκουίνους και τα πιγκουάνα..... Τι είπα τώρα;!