Μεταλλαγμένα: πείτε ΝΑΙ στο ΟΧΙ

Το μεταλλαγμένο καλαμπόκι ΜΟΝ810 είναι πατέντα της πολυεθνικής Monsanto η οποία ελέγχει το 91% των μεταλλαγμένων σπόρων. Το ΜΟΝ810 είναι το μόνο που έχει πάρει άδεια από την ΕΕ αλλά 4 χώρες έχουν αρνηθεί να επιτρέψουν την κυκλοφορία του μεταλλαγμένου αυτού καλαμποκόσπορου στα εδάφη τους. Οι 4 αυτές χώρες είναι: Αυστρία, Γαλλία, Ελλάδα και Ουγγαρία.

Τώρα, η κυρία Κομισιόν βγαίνει στην αντεπίθεση και θέλει να υποχρεώσει αυτές τις χώρες να μην λένε ΟΧΙ. Για το λόγο αυτό έχει καταθέσει νομοθετική πρόταση την οποία έχει στείλει στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ όπου και θα συζητηθεί στις αρχές Μαρτίου. Τι θα συζητηθεί εκεί κατ' ουσίαν; Το δικαίωμα των χωρών να λένε ΟΧΙ στα μεταλλαγμένα. Η Κομισιόν αρνείται το δικαίωμα της άρνησης των κρατών-μελών και λέει "απαγορεύεται το απαγορεύεται". Ντε και καλά θα καλλιεργήσετε μεταλλαγμένα ώστε να είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξέρετε αν αυτό που τρώτε είναι μεταλλαγμένο ή όχι. Διότι τώρα αν είσαι σίγουρος ότι το καλαμπόκι που τρως είναι Αυστριακό, Γαλλικό, Ελληνικό ή Ουγγαρέζικο τότε είσαι σίγουρος ότι δεν είναι μεταλλαγμένο.

Η ευρύτερη αυτή αντεπίθεση στο μέτωπο των μεταλλαγμένων από τη μαντάμ Κομισιόν εκδηλώνεται τώρα που η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη είναι απορροφημένη από τη διεθνή οικονομική κρίση την οποία η Κομισιόν εκμεταλλεύεται για να περάσει στα μουλωχτά νομοθετικά μέτρα που θα έχουν πελώριες και ίσως ολέθριες επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα και τη διατροφική αλυσίδα. Κι όλα αυτά για χάρη των κάθε λογής Φρανκεστάιν τύπου Monsanto, αλλά και των ευρωπαϊκών Dow, Basf και άλλων επίδοξων μελών του ολιγοπωλίου που θέλει να ελέγξει όχι μόνο τι καλλιεργούμε και τι τρώμε, αλλά και τους όρους υπό τους οποίους το κάνουμε.

Μαντάμ Κομισιόν και Μαντάμ Μονσάντο λοιπόν μαζί στον αγώνα να σύρουν έκουσες-άκουσες τις χώρες αυτές στο άρμα των μεταλλαγμένων.

Η Greenpeace έχει ξεκινήσει μια διαδικασία συλλογής υπογραφών προς τις άλλες χώρες (πλην των 4) που θα αποφασίσουν στο Συμβούλιο Υπουργών για την επιβολή του ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΧΙ. Ο σύνδεσμος της Greenpeace βρίσκεται εδώ. Στείλτε το και η Greenpeace θα σας απαντήσει με επιβεβαιωτικό σύνδεσμο στο email σας. Πείτε ΝΑΙ ΣΤΟ ΟΧΙ. Επίσης ενημερωθείτε για την Μονσάντο πηγαίνοντας στην ιστοσελίδα της οργάνωσης combat-monsanto εδώ.

OXI στα μεταλλαγμένα από την αρμόδια Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου

Τελευταία η Κομισιόν έχει ξεκινήσει και πάλι τις προσπάθειες να βάλει στην ατζέντα τα Γενετικώς Τροποποποιημένα παρά την αντίθεση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης η οποία σε ποσοστό 58% απορρίπτει απερίφραστα την ιδέα αυτή όσον αφορά τρόφιμα και τροφές.

Η σχετική έκθεση που ξαναβάζει το θέμα στην ατζέντα έφτασε στην αρμόδια Επιτροπή Περιβάλλοντος και Δημόσιας Υγείας του Ευρωκοινοβουλίου όπου και απορρίφθηκε με ψήφους 29 έναντι 25.

Ο Λιθουανός εισηγητής, ο οποίος στήριζε και την έκθεση, είχε το θράσος να πει ότι η πλειοψηφία των πολιτών στην ΕΕ αντιτίθεται στα μεταλλαγμένα διότι προσεγγίζει το θέμα "με πολύ συναισθηματικό τρόπο ο οποίος δεν θεμελιώνεται κατ' ανάγκην σε επιστημονικές βάσεις".

Καταλάβατε δηλαδή; Για τον Λιθουανό αυτό κύριο είμαστε πανικόβλητες υστερικές πουλακίδες που τρέχουν κακαρίζοντας δίχως λόγο και αιτία και αυτός ένας αφ' υψηλού ψυχρός τεχνοκράτης! Που στο τέλος θα μας επιβάλλει και τι θα τρώμε! Άμε διάβασε τη βιβλιογραφία επηρμένε χαρτογιακά. Όλη όμως! Όχι μόνο αυτή που σε βολεύει - εσένα και φυσικά και τις εταιρείες που σαν πανικόβλητες υστερικές πουλακίδες τρέχουν πίσω από το χρήμα. Αυτές δεν έχουν συναισθηματική σχέση, φανατική σχέση πάθους και ταύτισης με το χρήμα και το κέρδος κύριε Λιθουανέ ανεγκέφαλε;

ΥΓ. Πάντως μου γίνονται όλο και πιο συμπαθείς οι Κύπριοι αδελφοί μας. Ο Ευρωβουλευτής τους Αδάμος Αδάμου είπε ότι η Κύπρος θα κηρυχθεί ελεύθερη ζώνη από μεταλλαγμένα. Διότι όπως είπε νησί είναι: ένας να βάλει μεταλλαγμένα τελείωσε το πράγμα, μεταλλάχτηκε όλη η αλυσίδα του νησιού! Διαβάστε εδώ το σχετικό σημείωμα του Spectrezine.

Η Μαντάμ Σουσού στον Οίκο του Χρήματος

Σε απίθανες και παρατραβηγμένες κόνξες επιδίδονται οι ελληνικές τράπεζες κάνοντας το περιώνυμο πακέτο των 28 δισ.€ να εξελίσσεται σε κολοσσιαία φαρσοκωμωδία.
Με πείσματα, καμώματα και καπρίτσια ισάξια μιας Μαντάμ Σουσού, οι τράπεζες φαίνεται ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αποφύγουν παντί τρόπω την παρουσία κρατικού επιτρόπου στα διοικητικά τους συμβούλια.

Όχι ότι ο επίτροπος θα τους έβαζε ποτέ τα δύο παπούτσια σ' ένα παπούτσι - αν το κράτος πράγματι επιθυμούσε αλλαγή στον τρόπο συμπεριφοράς των τραπεζών θα το είχε κάνει με άλλο τρόπο. Αλλά οι τράπεζες, συνηθισμένες να είναι οι Μαντάμ Σουσούδες στον Οίκο του Χρήματος, δεν ανέχονται αμφισβητήσεις της ορθοπρέπειας τους, πόσο μάλλον εποπτείες και επιτηρήσεις. Άσε που ποτέ κανείς δεν ξέρει τι θα λένε αυτοί οι επίτροποι όταν θα βρίσκονται αναμεταξύ τους!! Διότι σου λέει, Ελλάδα είμαστε, που ξέρω εγώ ότι κάποιος επίτροπος (πάντα υπάρχουν οι ΛΙΓΟΙ κακοί!) δεν θα τα "πάρει" από κάποια άλλη τράπεζα και από επίτροπος θα εξελιχθεί σε σπιούνο, ρουφιάνο, κι Εφιάλτη!

Διαβάζω όμως με κατάπληξη πολλά ρεπορτάζ, αλλά και αναρτήσεις στα μπλογκς, ότι ο Υπουργός Οικονομίας στρίμωξε τις τράπεζες με τη ρύθμιση που θα καταθέσει και σύμφωνα με την οποία δεν θα επιτραπεί στις τράπεζες που συμμετέχουν στο "κλαμπ των 28 δισ." να δώσουν μερίσματα σε ρευστό, αλλά μόνο σε μετοχές!

Δηλαδή για να καταλάβω με το μέτρο αυτό τι κάνει; Τιμωρεί τις τράπεζες; Διότι εμένα μου φαίνεται ότι αν δεν τις ευνοεί, τουλάχιστον επιβάλλει στους μετόχους ένα μέτρο με το οποίο τους στερεί ρευστό δίνοντάς το στις τράπεζες. Δεν είπαμε ότι το ζητούμενο είναι η ρευστότητα της πραγματικής οικονομίας; Ναι! Και πώς λοιπόν βελτιώνεις τη ρευστότητά της; Αφαιρώντάς της ρευστό που θα εισέρεε από τη διανομή μερισμάτων και δίνοντάς το στις τράπεζες για να το κρατήσουν στα σεντούκια τους;! Μήπως παραφρονήσαμε;

Η έως τούδε εικόνα για το πακέτο των 28 δισ.€ (5+8+15) έχει ως εξής:
Από το σκέλος των 5 δισ.€ δώδεκα τράπεζες έχουν εγκρίνει την έκδοση προνομιούχων μετοχών (τις οποίες θα πάρει ως αντάλλαγμα το Δημόσιο) η αξία των οποίων ανέρχεται σε 4 δισ.€ (υποσημ. 1). Το Δημόσιο με τη σειρά του έχει εγκρίνει 3,4 απ' αυτά τα 4 δισ.€. Όμως η διαδικασία έχει κολλήσει, ή την έχουν κολλήσει, με αποτέλεσμα να μην έχει εκταμιευθεί ούτε ένα πραγματικό ευρώ.
Από το σκέλος των 8 δισ.€ που προέβλεπε την έκδοση ειδικών κρατικών ομολόγων τα οποία θα έπαιρναν οι τράπεζες ώστε να δανειστούν από την ΕΚΤ, έξι τράπεζες έχουν ήδη αντλήσει 3,4 δισ.€, κάνοντας το σκέλος αυτό το πιο "επιτυχημένο".
Από το σκέλος των 15 δισ.€ που προέβλεπε την έκδοση ομολόγων από τις ίδιες τις τράπεζες (με την εγγύηση όμως του Δημοσίου) προκειμένου να δανειστούν στη διατραπεζική αγορά κεφαλαίων, δύο μόνο τράπεζες εκδήλωσαν ενδιαφέρον το οποίο αποτιμάται σε 1 δισ.€.

Συνολικά λοιπόν, τόσους μήνες μετά την ανακοίνωση του εθνοσωτήριου αυτού πακέτου, έχει αξιοποιηθεί μόνο ποσό 4,4 δισ.€ (3,4 δισ. από το σκέλος 2 και 1 δισ. από το σκέλος 3): δηλαδή συνολικό ποσοστό ενεργοποίησης μέχρι σήμερα ... 15,7%!

Αυτές κι αν είναι κόνξες!
Αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως είναι τούτο: αφού οι τράπεζες πετάνε την μπάλα στην κερκίδα, γιατί το Δημόσιο δεν πάει με τα χρήματα του πρώτου σκέλους ν' αγοράσει στο χρηματιστήριο κοινές μετοχές που έχουν και ψήφο στις συνελεύσεις των μετόχων και να κάνει παιχνίδι;
Άρα, μήπως είναι όλοι ευχαριστημένοι με το Χί; ... Όλοι εκτός των φιλάθλων φυσικά!

Υποσημείωση 1: Το αδιάθετο 1 δισ.€ οφείλεται στο γεγονός ότι στην Εθνική είχε κατανεμηθεί 1,35 δισ.€ αλλά η ΕΤΕ τελικά τράβηξε μόνο 350 εκατ.€. Σιγά μην τους έκανε τη χάρη ο Τάκης the Golden Boy!

Κείμενο των Μαρξ και Ένγκελς πριν 160 χρόνια για το χρέος και την κρίση: ο χειρότερος εφιάλτης είναι να έχεις εφιάλτη ότι βλέπεις εφιάλτη

..κάπως έτσι μοιάζει κι αυτό το κείμενο που ακολουθεί: σαν εφιάλτη που κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη της ιστορίας.

Μας το έστειλε δώρο ο καλός φίλος και συνοδοιπόρος Θανάσης Γκιούρας ο οποίος έκατσε και μας το μετέφρασε από τα Γερμανικά. Τον ευχαριστούμε θερμότατα! Καλύτερο, και πιο επίκαιρο, κείμενο για όσα γίνονται στις μέρες μας με τις Τράπεζες, το χρέος και την εξουσία του χρήματος (υπό τη σκέπη πάντα του Κράτους) δύσκολα μπορεί να υπάρξει. Παραθέτουμε πρώτα την επιστολή που μας έστειλε ο φίλος Θανάσης κι αμέσως μετά ακολουθεί το μεταφρασμένο κείμενο των Μαρξ-Ένγκελς, το οποίο εξ όσων γνωρίζω δημοσιεύεται για πρώτη φορά στα ελληνικά. Για να το μεγεθύνετε πατάτε το τελευταίο κουμπί δεξιά στο μενού του Scribd.

Αγαπητέ Ερέτη, Αφορμή για το μήνυμα που σου στέλνω είναι αφενός το πλήθος των πολύ χρήσιμων πληροφοριών που έχεις αναρτήσει στο ιστολόγιό σου αναφορικά με τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης και του δημοσίου χρέους που την συνοδεύει από τη στιγμή που ξέσπασε (αλλά απ’ ότι φαίνεται, ακόμη και πριν, της χάιδευε το χέρι κάτω από το τραπέζι), αφετέρου δε οι διάφορες απόψεις που ακούγονται για το πρωτόγνωρο της κρίσης κ.λπ. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η κατάσταση, και ιδιαίτερα οι αντιδράσεις σε αυτήν, είναι εγγεγραμμένες στην ίδια τη δομή των σύγχρονων κοινωνιών, και αυτό σημαίνει ότι ορίζουν – πέρα από τις προθέσεις των κυβερνώντων, πέρα από τα κόλπα των εκάστοτε golden boys, πέρα από τις ορέξεις των δημόσιων εργοληπτών και πιστωτών – τις σχέσεις μεταξύ των κοινωνικών τάξεων. Σου στέλνω λοιπόν ένα κείμενο που γράφτηκε πριν από πολλά, πολλά χρόνια, εκατόν εξήντα για την ακρίβεια, σε μια περίοδο όπου είχε ξεσπάσει επανάσταση στην Ευρώπη, συνδυασμένη με οικονομική κρίση, προς αναζήτηση μίας νέας κοινωνικής μορφής. Το μικρό κείμενο του Μαρξ και του Ένγκελς για το γαλλικό δισεκατομμύριο της αποζημίωσης που είχαν εισπράξει οι αριστοκράτες εμιγκρέ που γύρισαν στην μεταναπολεόντεια Γαλλία αναδεικνύει – δυστυχώς – πολύ περισσότερες αντιστοιχίες με το σήμερα του 21ου αιώνα από όσες θα ήθελε να παραδεχτεί κανείς. Ακούμε σήμερα τα ίδια επιχειρήματα για το σεβασμό της ατομικής ιδιοκτησίας, κυρίως μέσω των τραπεζών· είμαστε μάρτυρες μιας παρόμοιας εκμετάλλευσης των ταξικών σχέσεων, όπου το κέρδος, το υπέρογκο κέρδος της μίας τάξης προϋποθέτει και συνεπάγεται την τραγική υποβάθμιση της άλλης, όχι οποιασδήποτε άλλης, αλλά των εργατών και των αγροτών (οι μικροαστοί έτρεχαν ήδη τότε από τράπεζα σε τράπεζα για οπισθογραφήσεις)· διαπιστώνουμε την ίδια εργαλειοποίηση της φορολογικής πολιτικής, μέσα από την οποία πραγματοποιούνται μετατοπίσεις δημόσιων, συλλογικών πόρων προς όφελος ατομικών συμφερόντων· ακούμε παρόμοια επιχειρήματα για τη διαχείριση ενός τεράστιου (για την αντίστοιχη περίοδο) ποσού, το οποίο βαπτισμένο ως αποζημίωση έρχεται να ζημιώσει βαθύτατα την υπόλοιπη κοινωνία. Πιστεύω ότι ο προσεκτικός αναγνώστης θα βρει και άλλες αντιστοιχίες… Όσο για την φιλολογική αντίρρηση ότι δεν πρόκειται τάχα για την ίδια κατάσταση, ότι τότε επρόκειτο για μια επανάσταση με φιλοβασιλικούς, με αστούς και προλετάριους, ενώ σήμερα πρόκειται για μια οικονομική κρίση σε κράτη που είναι ‘δημοκρατικά’, πιστεύω ότι αρκεί η υπόδειξη πως θα πρέπει κανείς να διαχωρίζει το φολκλόρ από την ουσία των πραγμάτων, καθώς και ότι η μοναρχία μπορεί να επιβιώσει και χωρίς εστεμμένους κρετίνους με πολυτελή κρέπια και στολές (οχυρωμένη, για παράδειγμα, σε θεσμούς όπως η εκάστοτε Κεντρική Τράπεζα…). Είναι όμως τόσο πικρό να παραδεχτεί κανείς ανοικτά και δημόσια ότι ιστορικά γυρνάμε σε κύκλους και χτυπάμε σε τοίχους, όπως ένα ποντίκι σε χαρτοκιβώτιο. Φιλικά Θ.Γ.


Marx Milliarde 1

Publish at Scribd or explore others: Other Academic Work marx engels milliard

Είμαστε όλοι ιδιώτες

Στις 10 τρέχοντος μηνός εκδικάστηκε, και απορρίφθηκε, στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων 701 πολιτών καθώς και 2 ΜΚΟ κατά της Ζίμενς (μητρικής και θυγατρικής) με την οποία οι πολίτες αυτοί ζητούσαν από τις μαμά και κόρη Ζίμενς την κατάθεση εγγράφων τα οποία πιθανόν να αποκαλύπτουν ποιοι, πότε, πόσα και πώς τα πήραν (δείτε σχετικά ρεπορτάζ του TVXS καθώς και την ιστοσελίδα των πολιτών).

Στην αίτησή τους οι πολίτες ζητούσαν:

Το σύνολο των ονομάτων και στοιχείων των τυχόν εν ενεργεία και των διατελέσαντων Υπουργών, υφυπουργών και βουλευτών που - σύμφωνα με τα στοιχεία που οι εναγόμενες διαθέτουν – έχουν χρηματοδοτηθεί μέχρι σήμερα από αυτές ή έχουν λάβει οιαδήποτε χαριστική παροχή σε είδος, ανεξαρτήτως χρόνου τυχόν παραγραφής των αδικημάτων τους, τα ποσά τα οποία οι καθ’ ών η παρούσα αίτηση έχουν αμέσως ή εμμέσως, μέσω οιωνδήποτε παρενθέτων προσώπων τους καταβάλει για το σκοπό αυτό και/ή τα είδη που έχουν παραχωρήσει και τα πρόσωπα τα οποία έχουν αμέσως ή εμμέσως, μέσω παρενθέτων προσώπων τους, λάβει τέτοια ποσά και/ή χαριστικές παροχές σε είδος, καθώς επίσης και το σύνολο των χρηματικών καταβολών και/ή χαριστικών παροχών σε είδος που αυτές έχουν πραγματοποιήσει σε πολιτικά κόμματα με την ημερομηνία κάθε καταβολής ή χορηγίας, τον τρόπο και τον αποδέκτη της, μαζί με τα ονόματα κάθε φυσικού παρενθέτου προσώπου και/ή διαμεσολαβητή.

Το Πρωτοδικείο απορρίπτοντας την αίτηση εξέφρασε κι ένα σκεπτικό που δημοσιεύεται στην παραπάνω ιστοσελίδα. Ας το δούμε όπως παρατίθεται.

Εν πρώτοις λοιπόν η έδρα σκέφθηκε ότι: "Το δικαίωμα του Έλληνα πολίτη να λαμβάνει γνώση και να αξιώνει τη διαφάνεια ως προς τις δαπάνες και την οικονομική διαχείριση των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων και των βουλευτών ... δεν αποτελεί ιδιωτικό δικαίωμα."

Σκέφθηκε επίσης η έδρα: "Για την εφαρμογή των συνταγματικών επιταγών χωρίς την ύπαρξη ιδιωτικής διαφοράς δεν υπάρχει δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων."

Τέλος σκέφθηκε η έδρα: "Το δικαίωμα να λάβει γνώση ο αιτών και όλοι οι Έλληνες πολίτες γνώση των εγγράφων που κατέχουν η Siemens AG και η Siemens Ελλάς, από τα οποία θα αποδειχθούν οι πόροι των πολιτικών κομμάτων, των βουλευτών και των αξιωματούχων του κράτους και εάν αυτοί (οι πόροι) προέρχονται από παράνομες ή όχι οικονομικές ενισχύσεις των (Siemens) προς τα ανωτέρω πρόσωπα δεν αποτελούν έγγραφα τα οποία συντάχθηκαν προς το συμφέρον των Ελλήνων πολιτών δεν πιστοποιούν έννομη σχέση που αφορά τους Έλληνες πολίτες ούτε σχετίζονται με σχετικές διαπραγματεύσεις που διεξήχθησαν προς το συμφέρον τους."

Αξιοσέβαστη και ορθοδικάζουσα Έδρα σάς άκουσα με μεγάλη προσοχή και συμφωνώ απολύτως και ανεπιφυλάκτως μαζί σας: τα έγγραφα αυτά προφανώς και "δεν αποτελούν έγγραφα τα οποία συντάχθηκαν προς το συμφέρον των Ελλήνων πολιτών" και προφανώς δεν έχουν να κάνουν με "διαπραγματεύσεις που διεξήχθησαν προς το συμφέρον μας".
Καλά τα λέτε. Οι πολίτες σας εννόησαν.. Τουλάχιστον, αυτοί που διαβάζουν προσεκτικά.

Περί Τίγρεων: Μετά την Ισλανδία η σειρά της Λετονίας

Παραιτήθηκε σήμερα ο Πρωθυπουργός της Λετονίας συμπαρασύροντας την κεντροδεξιά κυβέρνηση συνασπισμού της χώρας αυτής που πριν λίγο καιρό είχε στεφθεί τον τίτλο της "Βαλτικής Τίγρεως". Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω γιατί, αλλά διαπιστώνω ότι ο ιός της τρέχουσας ύφεσης προσβάλλει με ιδιαίτερη οξύτητα τις κάθε λογής "Τίγρεις του Χρήματος": πρωτύτερα την "Κέλτικη Τίγρη", τώρα την "Βαλτική Τίγρη" - ευτυχώς θα έλεγα που δεν υπάρχει καμιά "Μεσογειακή Τίγρη" ή καμιά "Τίγρη του Αιγαίου"!

Η παραίτηση, ή μάλλον πτώση, της Λετονικής κυβέρνησης είναι η δεύτερη που προκαλεί η παγκόσμια ύφεση μιας και έχει προηγηθεί η πτώση της Ισλανδικής κυβέρνησης, ενός άλλου Τίγρεως των Βορείων Θαλασσών. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και οι δύο αυτές χώρες μέχρι πρόσφατα συνιστούσαν "βέλτιστες πρακτικές" στο λεύκωμα του νεοφιλελεύθερου χρηματιστικού καπιταλισμού, κοσμώντας συχνά τις ακριβές, σομόν συνήθως χρώματος, σελίδες των προπαγανδιστικών φυλλάδων του οικονομικού (και όχι μόνο) τύπου. Η υποδειγματική, από πλευράς τους, συμμόρφωση με το εγχειρίδιο των απανταχού νεοφιλελεύθερων ναών του χρήματος (IMF, World Bank ..) τους εξασφάλιζε για καιρό περίοπτη θέση στο πάνθεον των "βέλτιστων πρακτικών". Συχνά δε αυτές τις χώρες χρησιμοποιούσαν οι κήνσορες της διεθνούς νεοφιλελεύθερης τάξης όταν μέμφονταν τους "ασυμμόρφωτους" κουνώντας τους επικριτικά το δασκαλίστικο δάχτυλο.

Τώρα όμως; Τι έγινε ξαφνικά και τα "καλά παιδιά" της νεοφιλεύθερης τάξης πραγμάτων, τα "τσικό" του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, βρέθηκαν στον πάτο της βαθαίνουσας ύφεσης; Γιατί οι ισχυροί διεθνείς προστάτες τους τους άφησαν αβοήθητους; Γιατί η διάσωση των τραπεζών αποτέλεσε υψηλότερη προτεραιότητα από τη διάσωση των οικονομικών τίγρεων και των "βέλτιστων πρακτικών" τους;

Και οι δύο αυτές χώρες ήταν μικρές και ολιγοπληθείς. Η αξία τους σαν "βέλτιστες πρακτικές" σε περίοδο οικονομικης άνθησης αποδεικνύεται ευθέως ανάλογη της απαξίας τους σαν θύματα σε περίοδο ύφεσης. Έτσι είναι. Μια πετυχημένη μικρομειοψηφία πάντα συγκινεί, αλλά μια αποτυχημένη μικρομειοψηφία μπορεί κάλλιστα ν' αγνοηθεί.

Οι πολιτικές ελίτ και των δύο αυτών χωρών ήταν νέες, άπειρες, εύπιστες και ολίγον .. χαζοχαρούμενες μέσα στη γενικότερη ευωχία που διαπερνούσε όλο το δογματικό "ευαγγελιστάν" του Τέλους της Ιστορίας. Τώρα τους έμειναν μόνο τα ιλουστρασιόν εξώφυλλα να τους θυμίζουν πόσο σύντομο, αλλά και πόσο επώδυνο, μπορεί να είναι το "δεκάλεπτο' της διασημότητάς τους στις νιετίες της ιστορίας.

Όμως και οι δύο χώρες είχαν και κάτι άλλο κοινό: λαούς που είχαν καλλιεργήσει υψηλές προσδοκίες και ανάλογο πολιτισμικό επίπεδο. Η Ισλανδία κατέχει την 1η θέση στο Human Development Index και η νεότευκτη Λετονία μια ζηλευτή 45η. Οι λαοί και των δύο χωρών εξεγέρθηκαν καθώς η κρίση βάθαινε. Και στις δύο χώρες σημειώθηκαν εκτεταμένες, και πρωτόγνωρες για τα χρονικά τους, ταραχές που επέφεραν και την τελική πτώση των κυβερνήσεών τους. Όπως θα έλεγε ο Ηράκλειτος: "Οδός άνω κάτω μία και αυτή"...

Η Τράπεζα της Αγγλίας κόβει φρέσκο χρήμα

Σε προηγούμενο post είχαμε αναφερθεί στο ιστορικό ρεκόρ που έσπασε η Τράπεζα της Αγγλίας όταν το φετινό Ιανουάριο έθεσε το χαμηλότερο κεντρικό επιτόκιο (1,5%) που υπήρξε από ιδρύσεώς της το .. 1694!

Δεν πέρασε καλά-καλά ένας μήνας και η "Γηραιά Κυρία" της οδού Threadneedle ξανασπάει το ρεκόρ της υπερτρισαιωνόβιας παρουσίας της στο Σίτυ και στην παγκόσμια οικονομία. Τώρα το επιτόκιο τρέχει στο 1%, ενώ δεν θεωρείται καθόλου απίθανο στην επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής Νομισματικής Πολιτικής (MPC) να πέσει κι άλλο, πολύ πιθανόν στο 0,5%.

Ωστόσο, η είδηση που έχει ιδιαίτερη σημασία δεν είναι αυτή. Σύμφωνα με δημοσιεύματα στο βρετανικό τύπο, τα οποία εν μέρει επιβεβαιώθηκαν από τις επίσημες αρχές, πραγματοποιήθηκε πριν λίγες ημέρες συνάντηση μεταξύ του Διοικητή της Τράπεζας της Αγγλίας και του Υπουργού Οικονομικών όπου ο πρώτος ζήτησε τη συναίνεση του δεύτερου προκειμένου να προχωρήσει στην "έκδοση νέου χρήματος".

Τι μορφή θα έχει όμως το νέο χρήμα; Κατά τα φαινόμενα, η Τράπεζα της Αγγλίας δεν θα βάλει μπροστά τις πρέσες του νομισματοκοπείου - τουλάχιστον όχι ακόμη - και το νέο χρήμα που θα εκδοθεί θα είναι στη φάση αυτή ηλεκτρονικό, δηλαδή λογιστικό. Αυτό θα το κάνει με τρόπο παρόμοιο που ήδη το κάνει η Fed στις ΗΠΑ: θα αγοράσει τίτλους στη δευτερογενή αγορά με χρήμα, αλλά τα χρεώγραφα που θα εκδώσει για να αντικρύσει λογιστικά το χρήμα αυτό θα έχουν αξία μικρότερη από το ποσό που πράγματι πλήρωσε.

Με τεχνικούς όρους δεν θα προβεί σε "αποστείρωση" (sterilization) όλου του ποσού αλλά μόνο μέρους αυτού. Έτσι θα προκαλέσει (τουλάχιστον έτσι ελπίζει) τη λεγόμενη ποσοτική χαλάρωση στην προσφορά χρήματος (quantitative easing).

Επίσης, σημαντικό είναι το γεγονός ότι εκτός από τίτλους εταιρειών θα αγοράσει και κρατικά χρεώγραφα, δηλαδή δημόσιο χρέος, - κίνηση στην οποία δεν έχει ακόμη προβεί ούτε η Fed. Πάντως, καθώς το επιτόκιο πλησιάζει προς το μηδέν και εξαντλείται η χρησιμότητα αυτού του εργαλείου, άλλη λύση πλην αυτής δεν υπάρχει για την ώρα. Το επόμενο που μπορεί να δούμε είναι το να βάλει μπροστά τις πρέσες και να τυπώσει ζεστό χρήμα ή να δανείσει τις τράπεζες με μηδενικό επιτόκιο.
Οψόμεθα!
Στις αρχές Μαρτίου θα συνεδριάσει και πάλι η Επιτροπή Νομισματικής Πολιτικής και θα μάθουμε..

Όταν η Κομισιόν κάνει την Κοιμισιόν για να χορεύουν τα λόμπυ

Στην πολιτική όταν δεν θέλεις να παρέμβεις και ν' αντιμετωπίσεις κάποιο πρόβλημα, αλλά όμως πρέπει να κρατήσεις και τα προσχήματα, υπάρχει μια καλή συνταγή: το στρίβειν δια της αυτορρυθμίσεως...
Αυτά τα κόλπα τα ξέρουν καλά οι χαρτογιακάδες της Κομισιόν και ποτέ δεν βραδυπορούν να τα θέσουν σε εφαρμογή όταν η χρεία των περιστάσεων το υπαγορεύει. Τελευταίο παράδειγμα η τελείως ανεξέλεγκτη και εκτεταμένη δράση των λόμπυ στον Βαβυλωνιακό Πύργο των Βρυξελλών. Καθώς τα λόμπυ των οργανωμένων ιδιωτικών συμφερόντων αυξάνονται και πληθύνονται και κατακυριεύουν την Βαβέλ της "uncommon Europe" η Κομισιόν αρύεται το κολπέτο της αυτορρύθμισης των λόμπυ κάνοντάς τους πλάτες.

Στις ΗΠΑ έχουν θεσμοθετηθεί πολύ συγκεκριμένοι και αυστηροί κανόνες που ρυθμίζουν τη δράση των λόμπυ και τις σχέσεις τους με το πολιτικό προσωπικό και τους αξιωματούχους της διοίκησης - π.χ. όταν ένας πολιτικός συναντήσει μέλος ενός λόμπυ δεν θα πρέπει να καθήσει σε καρέκλα αλλά να παραμείνει όρθιος καθόλη τη διάρκεια της συζήτησης, το δε τυχόν γεύμα δεν μπορεί να συμπεριλαμβάνει κάτι περισσότερο από τα λιγοστά σνακ που συνοδεύουν ένα απλό ρόφημα ή αναψυκτικό. Αντιθέτως, στην ΕΕ η δράση των λόμπυ, και ιδιαίτερα αυτών που εκπροσωπούν επιχειρηματικά συμφέροντα, παραμένει αρρύθμιστη ή, όπως το θέλει η Κομισιόν, αυτορρυθμιζόμενη.

Για να κρατήσει τα προσχήματα, η Κομισιόν έφτιαξε ένα μητρώο όπου, εθελοντικά, τα διάφορα λόμπυ που δρουν στις Βρυξέλλες θα μπορούσαν να δηλωθούν και να γνωστοποιούν τις δραστηριότητές τους. Ωστόσο, το 80% των οργανώσεων αυτών δεν ανταποκρίθηκαν στο εθελοντικό αυτό σχήμα με αποτέλεσμα ο ενδιαφερόμενος Ευρωπαίος πολίτης να μην ξέρει ούτε ποιες είναι, ούτε ποιο είναι το προσωπικό τους, ούτε ποιοι είναι οι πελάτες τους, ούτε τα ποσά που ξοδεύουν για την προαγωγή των συμφερόντων των πελατών τους.

Αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι στις Βρυξέλλες υπάρχουν τουλάχιστον 15.000 λομπίστες που εργάζονται για περίπου 2.600 οργανώσεις λόμπυ. Από τις 2.600 αυτές οργανώσεις των Βρυξελλών έχουν δηλωθεί μόνο 458. Απ' αυτές δε τις 458 περίπου 200 είναι οργανώσεις δημοσίου συμφέροντος (π.χ. περιβαλλοντικές οργανώσεις) και εργατικές ενώσεις. Επίσης, από τις δηλωθείσες οργανώσεις λάμπουν δια της απουσίας τους τόσο τα μεγάλα δικηγορικά γραφεία που επιδίδονται στο επικερδές άθλημα του λόμπυ όσο και τα ποικιλώνυμα "στημένα" think-tanks τα οποία σαμποτάρουν την ιδέα ακόμη και μιας εθελοντικής λίστας. Πέραν τούτου όμως, σοβαρό είναι και το ζήτημα της ποιότητας των στοιχείων που αναφέρουν οι ήδη δηλωθείσες οργανώσεις στο εθελοντικό αυτό μητρώο μιας και οι απαιτήσεις που έχει θέσει η Κομισιόν είναι πολύ ελαστικές και ασαφώς διατυπωμένες.

Χαρακτηριστική, για την υποκριτική στάση της Κομισιόν, είναι η περίπτωση ενός Βρετανικού γραφείου λόμπυ (με την γαργαλιστική ρεκλάμα G-Plus) το οποίο αποκαλύφθηκε ότι απέκρυπτε τρεις πελάτες του. Αντί να το βαλει σε μαύρη λίστα, η τιμωρία που του επέβαλε η Κομισιόν ήταν να το διαγράψει από το εθελοντικό μητρώο!! Σα να λέμε τούκοψε το νερό από τα πράσα και του τόβαλε στα κρεμμύδια.
Δείτε την περιεκτική, και σύντομη, έκθεση της Alter-EU (Alliance for Lobby Transparency and Ethics Regulation) πηγαίνοντας σ' αυτή εδώ τη σελίδα και ανοίγοντας το αρχείο .pdf στο κάτω μέρος της.

Τάπες και φίμωτρα στα ενοχλητικά στόματα του διαδικτύου

Ο κλοιός των μηχανισμών περιστολής-καταστολής της ελευθερίας του λόγου σφίγγει όλο και περισσότερο απ' ότι φαίνεται γύρω από τους "ανεπιθύμητους" του διαδικτύου. Μετά τις μηνύσεις κατά του blogme.gr σειρά έχει .. ποιος άλλος το Indymedia.gr και το Indy.gr. Κατά πως φαίνεται το domain τελεία-τζι-αρ θα γίνει κρανίου τόπος και άνυδρη χώρα.

Δείτε εδώ τα τελευταία μαντάτα για το πως η κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμησης μπορεί εξόχως ν' αποτελέσει το προσωπείο της καθ' ημάς λογοκρισίας.

Επ' ευκαιρία της σημερινής δίκης του blogme.gr

Σήμερα εκδικάζεται η μήνυση του εθνολάγνου τηλευαγγελιστή και ιδιοκτήτη παράγκας με βιβλιο-ντελίβερι σε μισοτιμής πακέτα των πέντε και δωρεάν προσφορά ένα φιαλίδιο αγιασμό, κατά του συναξαριστή ιστολογίων (blog aggregator) blogme.gr ο οποίος απλώς συγκέντρωνε αναρτήσεις από την ελληνική μπλογκόσφαιρα. Δοθείσης της ευκαιρίας παραθέτω παλιότερο ξεκαρδιστικό σκετσάκι του μπλόγκερ Πιτσιρίκος του οποίου η ιλαρότητα ουδόλως αφίσταται της πραγματικότητας που περιβάλλει την όλη υπόθεση. Όλοι ευχόμαστε αίσια και νικηφόρα έκβαση στο blogme.gr.

-Κατηγορούμενε τι έχεις να πεις; -
Είμαι αθώος κύριε πρόεδρε.
-Και γιατί κατηγορείσαι από το «δημόσιο πρόσωπο»;
-Κοιτάξτε, τα πράγματα είναι απλά : Ένας blogger…
-Μισό λεπτό! Τι είναι «ένας blogger»;
-Κάποιος που έχει ένα blog.
-Και τι είναι «ένα blog»;
-Είναι μια σελίδα στο Διαδίκτυο…Ξέρετε τι είναι Διαδίκτυο, έτσι δεν είναι;
-Εεεεε ξέρω…
-Λοιπόν, blog είναι μια σελίδα, όπου ο καθένας μπορεί να γράφει ό,τι θέλει.
-Προφανώς, δεν μπορεί να γράφει ό,τι θέλει – αλλιώς δεν θα σε κατηγορούσε τώρα το «δημόσιο πρόσωπο». Τι έγραψες;
-Τίποτα κύριε πρόεδρε. Ένας άλλος blogger έγραψε κάτι σατιρικό για το «δημόσιο πρόσωπο» στη δική του σελίδα.
-Και πού είναι αυτός;
-Δεν ξέρω. Μπορεί να είναι και μέσα σ’ αυτήν την αίθουσα, μπορεί και στην Αυστραλία. -Μπορεί να έχει διαφύγει δηλαδή;
-Όχι, μπορεί να μένει μόνιμα στην Αυστραλία.
-Και πώς μπήκε στη δική σου σελίδα από την Αυστραλία;
-Κοιτάξτε, το blog του ήταν καταχωρημένο στο directory του site μου και στα RSS feeds.
-… -Γιατί με κοιτάτε έτσι;
-Μπορείς να μιλάς ελληνικά;
-Ελληνικά μιλάω κύριε πρόεδρε.
-Ξέρεις ποιος είναι αυτός που έγραφε για το «δημόσιο πρόσωπο»;
-Όχι κύριε πρόεδρε.
-Δεν πάει σε κάποιον το μυαλό σου;
-Όχι κύριε πρόεδρε. Μπορεί να είναι οποιοσδήποτε. Θα μπορούσατε να είστε κι εσείς!
-Μην αποθρασύνεσαι κατηγορούμενε! Εγώ είμαι δικαστής, δεν είμαι blogger!
-Μα δεν είναι κακό να είναι κάποιος blogger κύριε πρόεδρε. Πολλές μεγάλες προσωπικότητες σε όλον τον κόσμο έχουν blog.
-Όλοι αυτοί στο ακροατήριο ποιοι είναι;
-Είναι bloggers κύριε πρόεδρε. Ήρθαν ως μάρτυρες υπεράσπισης.
-Μμμμ, ωραία υπεράσπιση έχεις! Αυτή εκεί ποια είναι;
-Είναι η «voulezvouscoucheravecmoicesoir».
-Ο άλλος ο φαλακρός;
-Ο «δασύτριχος μεγιστάνας».
-Δίπλα του;
-Η «Μαρία η Πενταγιώτισσα».
-Για τον άνδρα λέω.
-Κι εγώ για τον άνδρα λέω κύριε πρόεδρε!
-«Μαρία Πενταγιώτισσα» τον λένε;
-Ναι, πέρσι έγραφε σαν άνδρας αλλά πέρασε μια απογοήτευση όταν πέθανε το σαλιγκάρι του, και από τότε γράφει σαν γυναίκα.
-Πριν πως τον έλεγαν;
-Τάρας Μπούλμπα!
-Τι δουλειά έχει ο Νίκος Δήμου μαζί μ’ όλους αυτούς; Είναι συγγενής σου;
-Όχι κύριε πρόεδρε – κι αυτός blogger είναι.
-Και πως τον λένε;
-Doncat – Don λένε έναν από τους γάτους του. Για την ακρίβεια, το blog ανήκει στο γάτο του και ο κ. Δήμου απλά φιλοξενείται σ’ αυτό.
-Με κοροϊδεύεις;
-Όχι κύριε πρόεδρε – μπορείτε να τον ρωτήσετε. Στην αρχή λεγόταν Νίκος Δήμου και μετά μετακόμισε στο blog του γάτου του.
-Ο γάτος δεν θα καταθέσει; -…
-Αυτός εκεί πίσω, γιατί χτυπιέται σαν σπαστικός; Τι πρόβλημα έχει;
-Τίποτα κύριε πρόεδρε, απλά έχει στερητικό σύνδρομο – του λείπει το ποντίκι του.
-Ποιο ποντίκι του; Φιλοξενούμενος είναι κι αυτός;
-Το ποντίκι του υπολογιστή του κύριε πρόεδρε.
-Πολύ καλά. Περιμένεις κάποιον άλλον μάρτυρα;
-Τον πιτσιρίκο κύριε πρόεδρε.
-Ποιον πιτσιρίκο;
-Τον πιτσιρίκο – έτσι τον ξέρω.
-Τον πιτσιρίκο που έχει βγάλει ένα βιβλίο «Σατιρικός και προπάντων ασεβής»;
-Μάλιστα κύριε πρόεδρε – αυτόν. Τον ξέρετε;
-Blogger είναι ο πιτσιρίκος;
-Μάλιστα κύριε πρόεδρε.
-Και γιατί δεν μου το λες τόση ώρα χριστιανέ μου; Αθώος ο κατηγορούμενος! Λύεται η συνεδρίασις!

Κομισιόν: το κρύσταλλο της διαφάνειας είναι .. αμμοβολημένο.

Μια πρώτη ειδησούλα από τα ευρωπαϊκά παραλειπόμενα που έχει όμως την δική της, ιδιαίτερη, βαρύτητα μιας και είναι ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο η ολιγαρχία των Βρυξελλών αντιλαμβάνεται τη δημοκρατία και τη διαφάνεια εντός του πολιτικού της οίκου.

Πριν δύο περίπου εβδομάδες ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής (που τυγχάνει να είναι ο πρώην έλληνας Συνήγορος Νικηφ. Διαμαντούρος) εξέδωσε απόφαση-σύσταση με την οποία δικαιώνει την Μη Κυβερνητική Οργάνωση "Statewatch" η οποία είχε προ πολλού και επανειλλημένως καταγγείλει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για ανεπαρκή τήρηση πρωτοκόλλου εισερχόμενων και εξερχόμενων εγγράφων (δείτε εδώ το διετές και πλέον ιστορικό της υπόθεσης). Οι καταγγελίες της "Statewatch" κατά βάση αφορούσαν τον μυστικοπαθή και αδιαφανή τρόπο με τον οποίο η Κομισιόν διαχειρίζεται μεγάλο μέρος του διοικητικού της υλικού κάνοντάς το ουσιαστικά απροσπέλαστο στους μηχανισμούς διαφάνειας, ελέγχου και δημοκρατικής λογοδοσίας.

Ενδιαφέρον είναι ότι το πόρισμα του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή εγκαλεί την Κομισιόν για κακοδιοίκηση (maladministration). Μάλιστα το πόρισμα αυτό εκδόθηκε μετά από επίπονη (υπερδιετή) διαδικασία διαμεσολάβησης στην οποία όμως η Κομισιόν αντέδρασε με υπεροπτικό και προκλητικό τρόπο τη στιγμή μάλιστα που και το Ευρωκοινοβούλιο με απόφασή του κάλεσε την Κομισιόν να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις του Διαμεσολαβητή.

Αντί όμως να συμμορφωθεί με το πνεύμα τουλάχιστον των υποδείξεων του Διαμεσολαβητή, αποπειράθηκε να προβεί σε νομοθετικό πραξικόπημα με το οποίο αναπροσδιόριζε το τι συνιστά "έγγραφο" ώστε να περιοριστεί η πρόσβαση των μηχανισμών δημοσιότητας σε έναν αρκετά περιορισμένο αριθμό και είδος εγγράφων. Συγκεκριμένα προσπάθησε να περιορίσει την έννοια "έγγραφο" μόνο σ' εκείνα τα ντοκουμέντα τα οποία έχουν "επισήμως διαβιβασθεί".

Και όλα αυτά από την Κομισιόν, δηλαδή το θεσμό που είναι επιφορτισμένος με την τήρηση της νομιμότητας στην ΕΕ η οποία αντί να συμπεριφέρεται ως θεματοφύλακάς της, προβαίνει σε (κατά)χρηση του "δικαιώματος νομοθετικής πρωτοβουλίας" με σκοπό να κόψει και να ράψει στα μέτρα της τη διαφάνεια και τον δημοκρατικό έλεγχο.

Αλλά μήπως αυτό δεν είναι το πραγματικό πρόσωπο του νεο-ρεπουμπλικανισμού, δηλονότι ενός ρεπουμπλικανισμού δια ολίγους και εκλεκτούς, και μάλιστα απαλλαγμένου από τις ακαθαρσίες της δημοκρατικής παράδοσης;

Το Κατάστιχο του Χρέους: ο δημόσιος δανεισμός από τις αρχές του έτους

Στις 10 Φεβρουαρίου το Δημόσιο προέβη στον προγραμματσιμένο δανεισμό μέσω της έκδοσης 3ετούς ομολόγου. Και η έκδοση αυτή ήταν κοινοπρακτική και κύριοι ανάδοχοι ήταν οι κυρίες-κυρίες: Alpha, Eurobank, Πειραιώς, Goldman Sachs και Unicredit. Οι επενδυτές έδειξαν ισχυρό ενδιαφέρον, διατί όχι άλλωστε αφού το επιτόκιο διαμορφώθηκε τελικά στο 4,3%. Το ομόλογο πουλήθηκε στο 99,757 του αρτίου. Το Δημόσιο τελικά άντλησε 7 δισ.€.

Για να κρατάμε και λογαριασμό, η σούμα από 1/1/2009 είναι:

1. 3,15 δισ.€ από τα έντοκα γραμμάτια, συν
   
2. 5,5 δισ.€ από τα 5ετή ομόλογα, συν
   
3. 2,8 δισ.€ από το private placement στις 6 Φεβρουαρίου, συν
   
4. 7 δισ.€ από το τωρινό τριετές ομόλογο. Άρα ως σήμερα, ΣΥΝΟΛΟ: 18,45 δισ.€
   

Υπενθυμίζεται ότι στον ψηφισμένο από το Κοινοβούλιο κρατικό προϋπολογισμό του 2009 έχει προβλεφθεί συνολικός δανεισμός ύψους 40,7 δισ.€ για φέτος. Από αυτά τα 29,1 δισ.€ αφορούν πληρωμές παλιότερων δανείων που λήγουν μέσα στο 2009.

Βάστα με να σε βαστώ .. για να φάμε μετρητό!

Λοιπόν δεν το πιστεύω. Δεν είναι δυνατόν. Αποκλείεται!
Αν γίνει κι αυτό θα σκίσω τα ρούχα μου, θα ξεριζώσω τις τρίχες μου, θα κόψω τα αυτιά μου, θα βγάλω τα μάτια μου, θα κόψω τα χέρια μου, θα πάω στα Γκαλαπάγκος να μιλάω με τους πιγκουίνους και τα ιγκουάνα!

Σε προηγούμενα post είχαμε μιλήσει για το πακέτο ενίσχυσης των τραπεζών ύψους 28 δισ.€ (βλ. π.χ. εδώ). Λοιπόν εκεί είχα προβεί στην εκτίμηση ότι από το πακέτο αυτό οι τράπεζες δεν πρόκειται να αξιοποιήσουν τον λεγόμενο "πυλώνα ρευστότητας" ύψους 15 δισ.€. Κι αυτό για τον απλό λόγο ότι θα κόστιζε το κάτι τι στους τραπεζίτες, οι οποίοι όμως είναι είναι αθεράπευτα εθισμένοι στον παρασιτισμό του αρπακτικού για να έχουν τη διάθεση να βάλουν έστω κι ένα πενηνταράκι από την τσέπη τους. Άρα το ενδεχόμενο να εξέδιδαν οι ίδιοι ομόλογα για τα οποία θα έπρεπε μετά να πληρώσουν τόκους θεώρησα, ρεαλιστικά σκεπτόμενος, ότι έχει τις ίδιες πιθανότητες που έχει κι ένας γάιδαρος να .. πετάξει!

ΤΟΥΣ ΥΠΟΤΙΜΗΣΑ! Ναι, το παραδέχομαι, τους υποτίμησα τους τραπεζίτες μας. Βέβαια που να πήγαινε κι εμένα το μυαλό μου ότι θα έφταναν εκεί που, όπως λέγεται, θα φτάσουν.

Ακούστε λοιπόν τι λέγεται ότι θα κάνουν σε σχέση με τα 15 δισ.€ του τρίτου πυλώνα.
Να θυμίσω όμως εν τάχει τι προβλέπει ο τρίτος πυλώνας. Για να ενισχύσουν τη ρευστότητά τους οι τράπεζες, θα τιτλοποιήσουν στοιχεία του ενεργητικού τους και θα εκδόσουν ομόλογα. Τα ομόλογα αυτά θα έχουν όμως την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου ώστε να πεισθεί η διεθνής διατραπεζική αγορά να τ' αγοράσει. Οι τράπεζες λοιπόν θα πουλήσουν τα ομόλογα αυτά και θα εισπράξουν ρευστό, πληρώνοντας βέβαια στους αγοραστές των ομολόγων έναν κάποιον τόκο - πράγμα που θεώρησα τόσο απίθανο όσο και τον ιπτάμενο γάιδαρο, αφού οι τραπεζίτες μας έχουν μάθει αλλέως!

Ακούστε λοιπόν τι σκέφτηκαν οι τύποι με τα γκρι κουστούμια. Θα εκδόσουν που λέτε αυτά τα ομόλογα αλλά θα προσφέρουν τόσο χαμηλό επιτόκιο ώστε να μην υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον και να μείνουν απούλητα. Τώρα αν βρεθεί και κανένα κορόιδο κι αγοράσει, δεν θα τους χαλάσει. Άρα δεν θα τα πουλήσουν στην αγορά, διότι η αγορά ζητάει τον τόκο της κι οι τράπεζές μας τόκο ξέρουν μόνο να παίρνουν κι όχι να δίνουν. Τι θα τα κάνουν λοιπόν; Κορνίζες στον τοίχο να τα κυττάνε; Χαρτί για ανακύκλωση; Ή θα τυλίξουν αυγά; Προφανώς όχι.

Σε πρώτη φάση θα δοκιμαστεί λένε το εξής κόλπο: θα προβούν σε ιδιοκατοχή του ομολόγου τους (Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει δηλαδή) και θα αποπειραθούν να πάνε στην ΕΚΤ να τα χρησιμοποιήσουν σαν ενέχυρα (ναι! τα δικά τους τα χαρτιά!) για να δανειστούν φθηνά από τους "κουτόφραγκους". Τώρα αν οι κουτόφραγκοι δεν χάψουν το παραμύθι, που μάλλον δεν θα το χάψουν, πάμε στο πλαν μπι. Τι λέει το πλαν μπι; Λέει ότι η μία τράπεζα θα κάνει τα χαρτιά της τράμπα με τα χαρτιά μιας άλλης, και μετά η κάθε μία, σαν αθώα και άσπιλη Χιονάτη, θα πάει στην ΕΚΤ με ξένα, και άρα εμπορεύσιμα, χαρτιά να πάρουν φρέσκο παραδάκι με τόκο κοψοχρονιά. Ειδικά τώρα που σε λίγες μέρες η ΕΚΤ θα ρίξει το επιτόκιο στο 1,5%!

Προσέξτε βέβαια ότι με όλο αυτό το παπατζιλίκι οι τράπεζες μας δεν θα έχουν ξοδέψει ούτε ένα, μα ούτε ένα ευρώ! Τι θα έχουν κάνει όμως; Θα έχουν ξεγελάσει την ΕΚΤ ότι η μία τράπεζα εμπιστεύεται την άλλη αφού έχουν (εικονικά!) αγοράσει τα ομόλογα η μία της άλλης. Στην πράξη όμως η μία τράπεζα θα έχει εμπιστευτεί την άλλη λιγότερο κι απ' ότι ο Στάλιν τον Χίτλερ κι ο Χίτλερ το Στάλιν· το μόνο που τους ενώνει είναι η κοινή τους πρόθεση να ξεγελάσουν την κεντρική τράπεζα προκειμένου να πάρουν ρευστό όσο γίνεται πιο ανέξοδα. Και δεν θα τους έχει στοιχίσει τίποτε. Μα τίποτε! Ούτε χρήμα, ούτε ρίσκο, ούτε τίποτε.

Αυτά βέβαια είναι κόλπα παλιά, και τα είχαν αναδείξει σε επιστήμη όλοι αυτοί οι δήθεν γίγαντες τύπου Lehman Brothers και Merrill Lynch και Fannie Mae καιFreddie Mac με τα κάθε είδους swaps τα οποία και έφεραν την παγκόσμια οικονομία στο σημερινό της ανείπωτο χάλι. Και καταντήσαμε ένα χαώδες, μπερδεμένο, εκτός ελέγχου, πανδαιμονιακό όργιο κι έτσι ένα πρωί ξυπνήσαμε και δίπλα μας κοιμόντουσαν οι Fannie Brothers, η Lehman Mae, ο Merrill Mac και το Freddie Lynch. Κι έτσι πια δεν ξέρει κανείς ποιος είναι ποιος, ποιανού είναι τι και ποιος χρωστάει σε ποιον. Κάποιοι όμως στην Ελλάδα τα κάνουν σήμερα! Ξεχνούν οι εγχώριοι άρπαγες ότι οι εξωχώριοι πιονέροι της αρπαχτής είναι σε πολλαπλό έμφραγμα κι εντατική επ' αόριστο, πράγμα που βέβαια δεν εμποδίζει τους ίδιους ν' ανακαλύπτουν τώρα το λαρδί.

Το χειρότερο όλων όμως είναι τούτο: το ρευστό που θα αντλήσουν, αν βέβαια πιάσει το κολπέτο, δεν το προορίζουν για την αγορά. Τι θα το κάνουν λοιπόν; Το πιθανότερο είναι να προσπαθήσουν να μαζέψουν παλιότερα ομόλογα που είχαν εκδόσει, όταν τα επιτόκια ήταν πολύ πιο υψηλά, για τα οποία σήμερα πληρώνουν περισσότερους τόκους σε σχέση με το τι θα πλήρωναν αν τα είχαν εκδώσει σήμερα. Άρα τα περί ενέσεων στην αγορά τ' ακούμε βερεσέ. Κανένα κλύσμα, ναι! Αυτό άλλωστε δεν έκαναν οι τράπεζες στην αγορά εξ ανέκαθεν;

Τελικά κατάλαβα που με πιάσανε κώτσο οι τραπεζίτες: είπα κάτι που όλος ο κόσμος πιστεύει: ότι ο γάιδαρος δεν πετάει.
Αυτοί όμως πως διέφυγαν από την, πάντα ενοχλητική, common sense; Πήρανε το γάιδαρο και αντί να γκαρίζει τον κάνανε.. να κελαηδάει. Σαν καρδερίνα. Κι αφού ο γάιδαρος κελαηδάει σαν καρδερίνα, κι αφού η καρδερίνα είναι πουλί, ergo κι ο γάιδαρος πετάει. Έρχονται και σου λένε όμως ότι πετάει όχι επειδή είναι πουλί, αλλά επειδή κελαηδάει!

..Κάτι τέτοια ανάστροφα και ανώμαλα και στρεψόδικα postula χρησιμοποιούσαν και οι παπατζήδες του χρηματοπιστωτικού συστήματος και το βουλιάξανε το βαπόρι. Τέλος! Φεύγω για τα Γκαλαπάγκος. Πάω να ζήσω παρέα με τους ιγκουίνους και τα πιγκουάνα..... Τι είπα τώρα;!

IBM: Γίνε κι εσύ Ινδός χαμηλόμισθος, μπορείς!

Έγινε κι αυτό! Πριν μερικές μέρες η ΙΒΜ απέλυσε 2.000 εργαζόμενους σε ΗΠΑ και Καναδά. Βέβαια, καθώς η κρίση βαθαίνει, ούτε η πρώτη επιχείρηση είναι ούτε η τελευταία που προβαίνει σε απολύσεις προσωπικού. Και, δυστυχώς, το πιθανότερο είναι ότι θ' ακολουθήσουν και πολλές άλλες.

Όμως τι το καινόν κομίζει η ΙΒΜ, το οποίο δείχνει και πόσο κοινωνικά σκληρή θα είναι η συνεχώς βαθαίνουσα ύφεση. Πρόκειται για ένα νέο τρόπο διαχείρισης του προσωπικού της ΙΒΜ με την ονομασία "Project Match". Είπε λοιπόν η ΙΒΜ στους απολυμένους - και μάλιστα όχι σε όλους αλλά σ' αυτούς που είχαν επιδείξει "ικανοποιητική απόδοση" (good performers): αν θέλετε η ΙΒΜ μπορεί να μεσολαβήσει για να βρείτε δουλειά σε άλλες χώρες που δραστηριοποείται η ΙΒΜ όπου το μισθολογικό κόστος είναι χαμηλό. Προϋπόθεση όμως είναι, για τον εργαζόμενο που θα μετακινηθεί, να είναι πρόθυμος να αποδεχθεί τις τοπικά ισχύουσες συνθήκες απασχόλησης και, φυσικά, αμοιβής. Οι χώρες που ενδεικτικά προτείνονται είναι η Ινδία, η Ρουμανία, η Σλοβενία, η Νιγηρία, η Βραζιλία, η Νότια Αφρική, η Τσεχία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Νομίζω πως πρόκειται για λαμπρή ομολογουμένως ιδέα, αλλά η εφαρμογή της θα πρέπει σαφώς να ξεκινήσει από τα μεγαλοστελέχη που τη σκέφτηκαν!

Είχαμε γραφεία εύρεσης συζύγων από χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, τώρα θα έχουμε και προξενήτρες απασχόλησης ΠΡΟΣ τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Τέλεια! Γίνε κι εσύ Ινδός, μπορείς!

Ελβετική Πίστη: κουρντιστά ρολόγια και κουρντιστοί τραπεζίτες

Σπάνια έχει κάποιος την ευκαιρία να απολαύσει τέτοιες αριστοτεχνικές κολοτούμπες σαν αυτές που κάνει ο ελβετικός οίκος Credit Suisse στην έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα προχθές 6/2/2009.

Κατά βάση η έκθεση έχει σκοπό να υποδείξει στους επενδυτές κάποιες τράπεζες των ανεπτυγμένων οικονομιών οι οποίες να υποαποδίδουν σε υποαποδίδουσες αγορές (να είναι ελλιποβαρείς - όπως λέμε στα ελληνικά underweight) και οι οποίες κατά συνέπεια είναι ή θα γίνουν πολύ ελκυστικές για να τοποθετηθούν οι κάθε λογής επενδυτές.

Δύο είναι τα βασικά πορίσματα της έκθεσης όταν καταπιάνεται με την Ελλάδα.

• Πρώτον, ότι η Ελλάδα είναι η 5η πιο ευάλωτη χώρα στον πίνακα ρίσκου των ανεπτυγμένων οικονομιών (προηγούνται οι κυρίες-κυρίες Ισλανδία, Βουλγαρία, Λιθουανία, Εσθονία ενώ έπονται οι Ισπανία, Ρουμανία, Βρετανία και ΗΠΑ). Το πόρισμα αυτό τεκμαίρεται κυρίως από την κατάσταση των δημόσιων οικονομικών.

• Το δεύτερο πόρισμα στο οποίο προβαίνει όταν αξιολογεί τις τράπεζες είναι ότι οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται στην 1η παρακαλώ θέση των επενδυτικών καλλιστείων και επίδοξη Μις Ανεπτυγμένος Κόσμος των τραπεζιτών.
  

Βεβαίως, το ερώτημα το οποίο ορθολογικώς τίθεται, αλλά το οποίο δεν φαίνεται να απασχολεί τους συντάκτες της έκθεσης, είναι τούτο: η (καλή) πρωτιά των ελληνικών τραπεζών είναι ανεξάρτητη από την (κακή) πεμπτιά των δημόσιων οικονομικών. Με άλλα λόγια το ένα συμβαίνει παρά το άλλο ή εξαιτίας του άλλου; Ενδιαφέρον και λογικό το ερώτημα, όμως οι τραπεζίτες προτιμούν να υποβάλλουν τα φαιά τους κύτταρα σε άλλες, συνήθως πιο επικερδείς, δοκιμασίες κοπώσεως. Ας έχει..

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι αυτή η αναζήτηση της Credit Suisse, κάτι σαν Google του επενδυτή, "ψάχνει"κυρίως για τράπεζες με χαμηλή μόχλευση (leverage) σε οικονομίες χαμηλής μόχλευσης. Δηλαδή για τράπεζες όπου ο λόγος μεταξύ των στοιχείων του ενεργητικού τους (assets) και της χρηματιστηριακής τους αξίας (shareholder equity) είναι χαμηλός. Έτσι μια τράπεζα με ενεργητικό 220€ και χρηματιστηριακή αξία 10€ (όπως η Credit Suisse) έχει υψηλότερη μόχλευση από μία τράπεζα με ενεργητικό 120€ και αξία στο ταμπλό 10€ (όπως η Bank of America).

Σε απλά και λιανά ελληνικά η μόχλευση μας λέει, μεταξύ άλλων, το πόσα ευρώ κάποια τράπεζα δανείζει για κάθε ευρώ των μετόχων της. Οι ελληνικές λοιπόν τράπεζες σκοράρουν πρωτιά χαμηλής μόχλευσης στη λίστα της Credit Suisse. Με άλλα λόγια δεν έχουν διεισδύσει πιστωτικά στο όλον οικονομικό σύστημα. Εντάξει πανακριβές πλαστικές καρτούλες, μπηχτικές χρεωσούλες ακόμη κι επειδή πέρασες δίπλα από το ΑΤΜ, ακριβά στεγαστικά, αλλά σοβαρό, και κυρίως επιχειρηματικό δανεισμό, δεν κάνουν. Άρα είναι low leverage. Ergo: υπάρχουν υψηλά περιθώρια πιστωτικής διείσδυσης και έχετέ το στο νου σας κύριοι με τα γκρί κουστούμια.

Συνεπώς οι ελληνικές τράπεζες κάνουν αυτό που έκαναν πάντα: αποθησαυρισμό. Τελεία και παύλα. Δεν έχει ναι μεν αλλά. Αποθησαυρισμό ράιτ θρου που θάλεγε κι ο Ζαμπέτας. Και τι έρχονται και μας λένε οι εφευρέτες του κούκου-κλόκ; Καλές βρε σαΐνια οι ελληνικές τράπεζες αλλά τώρα βυζαίνουν το αφρόγαλο του κρατικού δανεισμού. Μην τους κόβεις το θηλασμό. Άστες να βυζάξουν να τροφαντέψουν λίγο ακόμη, ε να πέσει λίγο και η μετοχούλα τους στον άβακα του ΧΑΑ και μετά, όταν θα πέσουν και τα μποφόρια της κρίσης, βουρ και γιούργια στον νταμπλά με τα κουλούρια.

ΥΓ. Από τα κριτήρια που χρησιμοποιεί η Credit Suisse, αυτά που έχουν σημασία για τον πολίτη που δεν γουστάρει να τον περνάνε για ντενεκέ ξεγάνωτο είναι τα κάτωθι: πρώτον, ενώ το κυβερνητικό χρέος αγγίζει το 100% του ΑΕΠ, το ιδιωτικό χρέος είναι 83% του ΑΕΠ. Δεύτερον, τα τραπεζικά δάνεια είναι μόλις 122% των καταθέσεων, ποσοστό πάρα πολύ χαμηλό. Και τρίτον (ζώνες έχετε βάλει;) τα στοιχεία ενεργητικού των τραπεζών είναι .. 208% του ΑΕΠ. Τα συμπεράσματα δικά σας...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας Αντιπρόεδρος ονόματι .. Ντικ Τσέινι

Η αφορμή δόθηκε από μια προκλητική συνέντευξη που έδωσε o Ντικ Τσέινι στο "Politico". Στη συνέχεια ο Keith Olbermann, στη δημοφιλή ειδησεογραφική εκπομπή Countdown του δικτύου MSNBC, πήρε την πιο γλυκιά εκδίκηση για όσα είχαν κάνει Μπους και Τσέινι. Παίρνει τη συνέντευξη Τσέινι και την κάνει .. αποκριάτικη κομφετί.
Βλέποντας το βίντεο αρχίζει να αισθάνεται κανείς πως περίπου ένιωθαν τον τελευταίο καιρό οι Αμερικανοί μ' αυτήν την απίστευτη συμμορία που τους κυβερνούσε - και μαζί τους και τον υπόλοιπο κόσμο βέβαια! Σα να τους είχαν βάλει σε χύτρα με μπλοκαρισμένη βαλβίδα. Δεν δικαιολογείται αλλιώς.
Πάντως αξίζει να δει κανείς όλο το βίντεο μέχρι το τέλος - είναι ηδονικά α π ο λ α υ σ τ ι κ ό, σε κάποια δε σημεία του δηκτικότατο και αριστοφανικό!!! Η παλιά, καλή αμερικανική δημοσιογραφία στα καλύτερά της.
Για τη διευκόλυνση του φιλοθεάμονος κοινού πατώντας εδώ μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει σε απομαγνητοφωνημένο κείμενο τη ροή του χειμαρρώδους λόγου του Olbermann.

Visit msnbc.com for Breaking News, World News, and News about the Economy

Δανεισμός αλλά .. με τακτ και διακριτικότητα

Πέρασε πολύ μα πολύ στα ψιλά, αλλά το καταγράφουμε για να μη χάνουμε και τη σούμα του δημόσιου δανεισμού για το 2009.

Προχθές 6/2/2009 λοιπόν, ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) δανείστηκε εκτός προγράμματος με πολύ συνοπτικές αλλά και "διακριτικές" διαδικασίες το ποσό των 2,8 δισ.€. Ο ομολογιακός αυτός δανεισμός έγινε μέσω πέντε τράπεζων με τη μέθοδο της ιδιωτικής τοποθέτησης (private placement), δηλαδή εκτός διαδικασιών δημόσιας προσφοράς. Τα ομόλογα είναι 4ετή και το επιτόκιο θα είναι το euribor συν 2% επιπλέον.

Αναρωτιέμαι επίσης αν είναι εντελώς τυχαία σύμπτωση το γεγονός ότι 2,8 δισ.€ είναι και η τρύπα των εσόδων του προϋπολογισμού από το κλείσιμο του 2008! Λέω τώρα... Πάντως αν και απ' αυτόν το δανεισμό κλείνουμε απλώς παλιές τρύπες στο τέλος θα καταντήσουμε σαν το σκύλο που στριοφογυρίζει κυνηγώντας την ουρά του!

Πάντως, για να κρατάμε και λογαριασμό, η σούμα από 1/1/2009 είναι: 3,15 δισ.€ από τα έντοκα γραμμάτια, συν 5,5 δισ.€ από τα 5ετή κοινοπρακτικά ομόλογα, συν 2,8 δισ.€ τώρα. Άρα ως σήμερα, ΣΥΝΟΛΟ: 11,45 δισ.€.

ΥΓ: Όμως, το πλέον δυσάρεστο όλων παραμένει το γεγονός ότι, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ, η Ελλάδα κατέχει την προτελευταία θέση (με ανάξιο ουραγό τη Μάλτα) όσον αφορά στις αναπτυξιακές δαπάνες που στόχο έχουν την αντιμετώπιση της κρίσης. Τα μέτρα για την πραγματική οικονομία (κι όχι φυσικά τη στήριξη των τραπεζών) δεν θα υπερβούν το 0,7% του ΑΕΠ για φέτος και του χρόνου, όταν π.χ. η Πορτογαλία στηρίζει την ανάπτυξη και τα εισόδηματα με 4,1%, η Ιρλανδία με 6,7%. η Ισπανία με 4,9%. Ο μέσος όρος των μέτρων στήριξης της πραγματικής οικονομίας στην ΕΕ αυτή τη στιγμή είναι 3,3% του ΑΕΠ. Εδώ δηλαδή δεν πρέπει να εναρμονισθούμε με τους εταίρους μας; Ρωτάω τώρα...

Δείγματα .. Νομικού Πολιτισμού!

Πάντα μου προκαλούσαν κρίσεις αλλεργικής αναφυλαξίας οι αναφορές του τύπου "αυτό δεν το επιτρέπει ο νομικός μας πολιτισμός" ή "αυτό που γίνεται υπονομεύει τον πολιτικό μας πολιτισμό" και τα παρόμοια. Και όταν άκουγα τέτοιες παρόλες πάντα μου ερχόταν στο νου το ανέκδοτο με το Χριστό που λέει στους μαθητές του ότι κάποιος τους θα τον προδώσει και ο Ιούδας γυρνάει και ρωτάει με περίσσεια υποκριτικής έκπληξης: "Εγωωώ;". Σα να λέμε: "Εγωωώ ο Ιούδας; - αδύνατον! Δεν μου το επιτρέπει ο Χριστιανικός μου πολιτισμός!". Η απάντηση βέβαια είναι απλή: μπορεί του Ιούδα να μην του το επέτρεπε ο Χριστιανικός του πολιτισμός, του το επέβαλαν όμως τα τριάκοντα αργύρια.

Από προχθές, ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Αθήνα. Την Παρασκευή 6/2 ήταν να πραγματοποιηθεί, εξ αναβολής, η Έκτακτη Γενική Συνέλευση των μετόχων του ΟΤΕ όπου και τύποις θα περνούσε η διοίκηση του Οργανισμού στα χέρια των Γερμανικών Ντόυτσε Τέλεκομ (παραλίγο να γράψω Ντούτσε Πέλεκομ πάλι!).

Ως τόπος πραγματοποίησης είχε ορισθεί το ξεν/χείο Κάραβελ. Βέβαια, οι συνδικαλιστές του ΟΤΕ είχαν φροντίσει να πάνε από νωρίς στο περί ου ο λόγος καραβάν-ντιβάν-σεράι αλλά ο πανδοχεύς είχε βγάλει φιρμάνι ότι στο μαγαζί του συνέλευση γιοκ φοβούμενος ότι το ντιβάν-σεράι θα γίνει σαματά-σεράι. Άρχισε λοιπόν το πέρα δώθε σε όλα τα σεράγια του μαχαλά - Χίλτον και πέριξ - αλλά πουθενά τα γκόλντεν μπόις των τηλεπικοινωνιών. Και η ώρα μάζευε στην καλούμπα, η μέρα σωνόταν, ο ήλιος ψήλωνε και φώτιζε την Αθηνούλα μας .. αλλά η Γου-Σου των μετόχων άφαντη. Είχε γίνει φάντασμα, οπτασία, αντικατοπτρισμός.

Πήρε απόγιομα όταν έφτασε πια μαντάτο. Είχε βγει φιρμάνι από τη ΝΕΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ του ΟΤΕ: ο ΟΤΕ πέθανε, Ζήτω ο ΟΤΕ! Αντίο Γερμανοί, καλώς ήλθατε Γερμανοί! Καλώς ήλθατε Έλληνες, αντίο Έλληνες! Βουρλούμη είχαμε, Βουρλούμη έχουμε! Πέντε είσαστε, πέντε είμαστε. .. Το πανούργον Σχέδιον Αλογοσκούφη είχε πλέον ολοκληρωθεί με απόλυτον επιτυχία και θαυμαστήν ακρίβεια κινήσεων. Η μυστικότης των κινήσεων, η δεξιοτεχνία των ελιγμών, ο Βγενοπούλειος λαγωός, όλα τους, μα όλα τους πήγαν ρολόϊ. Κρίμα που ο μαέστρος δεν ήταν εκεί να δει την ορχήστρα του. Σα να έλειπε ο Δημήτρης Παπαϊωάννου από την τελετή έναρξης του ΑΘΗΝΑ 2004.

Αρκετά όμως απέδρασα. Πίσω στην ανάλυση λοιπόν. Στη λιτή ανακοίνωση του ΟΤΕ αναφέρεται ότι η προγραμματισθείσα ΓΣ πραγματοποιήθηκε ως είχε προγραμματισθεί και η ΓΣ ενέκρινε τις αλλαγές στο καταστατικό και στη σύνθεση του ΔΣ. Και ότι παρόντες ήταν το 50% των μετόχων συν δύο μετοχές. Θυμίζω ότι το σχέδιο Αλογοσκούφη προέβλεπε (κι έτσι κι έγινε) να έχει 25% συν μία μετοχή το Ελληνικό Δημόσιο και άλλο ένα 25% συν μία μετοχή τα Ντόυτσε Τέλεκομ. Άρα, υποθέτω πως η σούμα δεν είναι τυχαία σύμπτωση, και συνεπώς στη ΓΣ ήταν παρόντες το Ελληνικό Δημόσιο και τα Ντόυτσε Τέλεκομ. Κατά συναγωγή λοιπόν, οι υπόλοιποι μέτοχοι απουσίασαν. Σα να λέμε δηλαδή η συνάντηση έγινε σε .. στενό κύκλο! Τι τους θέλουμε τους απόξω τώρα βρε Φριτς; Και "Για, Για" κουνούσε επιδοκιμαστικά τη γερμανική του κεφάλα ο Φριτς καθώς κοιτούσε το λευκό του, άρειο, πρόσωπο στις απαστράπτουσες μπότες του. Και άμα είναι νάμαστε τα δυό μας είναι τώρα ανάγκη να το κάνουμε θέμα και να το μάθει και η κουτσή μαρία; Και δώστου "Για, Για" ο Φριτς.

Τα ερωτήματα είναι "πολλά και καυτά", όπως λένε. Καταρχήν όλα αυτά δεν νομίζω να συνάδουν με την αντίληψη που έχει ο μέσος πολίτης (Έλληνας ή μη) για τις έννοιες "εισηγμένη εταιρεία", "δημόσια διαπραγμάτευση μετοχής", "θεσμική εποπτεία της αγοράς" κτλ. Δεύτερον, ο δημόσιος χαρακτήρας μιας πρόσκλησης σε δημόσια διαδικασία κρίνεται από μια σειρά ουσιαστικών κι όχι μόνο τυπικοφανών κριτηρίων που σκοπό έχουν τη διασφάλιση της διαφάνειας, του ελέγχου, και της συμμετοχής σε αποφάσεις που επηρεάζουν τους μετόχους και τους χρηματιστηριακούς θεσμούς (εδώ παρακαλώ δώστε τα χαιρετίσματά μου στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και στο ΧΑΑ). Τρίτον, θα ήθελα να μάθω, ως απλό μέλος του Κοινού που ενσαρκώνεται σ' αυτό που λέμε Ελληνικό Δημόσιο, πώς το Κοινόν, και κατά εμπράγματη προέκταση το Δημόσιο Συμφέρον αυτού του Κοινού, εκπροσωπήθηκε στη συγκεκριμένη δημόσια διαδικασία. Δεν έχω δικαίωμα και να ρωτήσω και να μάθω; Αλλά θα μου πείτε: εδώ δεν ξέρουμε ΤΟΠΟ και ΧΡΟΝΟ που έγινε η Γου-Σου, γυρεύεις να μάθεις τι είπανε και πώς το είπανε; Καμαρώστε λοιπόν τον ένδοξο, πλην καταρρακωμένο, Νομικό μας Πολιτισμό, και κάθε είδους ΧΧΧ-πολιτισμό!

ΥΓ. Άκρως έμπιστη και αξιόπιστη πηγή μας αναφέρει ότι οι εκπρόσωποι του 50%+2 εθεάθησαν τελικά την ημέρα εκείνη σε απόμερο ξενοδοχείο ημιπαραμονής (ξέρετε απ' αυτά που η ρεκλάμα τους αρχίζει με ΧΧΧ). Μετά την είσοδό τους στο εν λόγω χανούμ-σεράι κατευθύνθηκαν σε σουΐτα με διακόσμηση οριεντάλ. Το αν εντός αυτής ασέλγησαν επί αθώας, πλην όχι τόσο πτωχής, κορασίδος ονόματι ΕΛΛΑΣ είναι θέμα .. εικασίας (όμως εκεί δεν βάζουνε κρυφές καμερούλες τα σαΐνια της δημοσιογραφίας μας).

Alex the Banker - ανυπέρβλητο cartoon!

Θα τους διαβάζουμε συχνά στο μέλλον απ' ότι φαίνεται τους Peattie & Taylor, δημιουργούς της δηλητηριώδους σειράς "Alex".
Αν πεινάτε και δεν σας αρκούν τα ορεκτικά βουρ στην ιστοσελίδα τους: www.alexcartoon.com.

!! ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ !!: Πολιτικό θρίλερ που εξελίσσεται στις ΗΠΑ

Η ιστορία αυτή δεν έχει ακόμη "τρέξει" στα μπλογκ ή στα μεγάλα δίκτυα ενημέρωσης - ούτε βέβαια στο CNN! Διαβάστε την και ακόμη κι αν αποδειχτεί "τζούφια" αξίζει τον κόπο .. αν μη τι άλλο για σενάριο πολιτικού θρίλερ. Ή για βραβείο καλύτερου διαφημιστικού τρικ που έγινε ποτέ στον εκδοτικό χώρο! Θα δείξει τις επόμενες μέρες..

Πριν λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το βιβλίο του John Wareham με τίτλο "The President's Therapist" και υπότιτλο "The secret intervention to treat the alcoholism of George W. Bush". Αν και πολλά λέγονταν για τις αναλογίες μύθου και πραγματικότητας που χρησιμοποίησε ο Waverham στη συνταγή συγγραφής του βιβλίου, τίποτε δεν έδειχνε ότι η υπόθεση θα πάρει διαστάσεις. Ο εκδότης του βιβλίου εξέδωσε σε κάποια στιγμή σχετική ανακοίνωση η οποία έγερνε την πλάστιγγα υπέρ του φανταστικού, αφήνοντας όμως αιχμές και αμφιβολίες για το αν πρόκειται για μια αμιγώς φανταστική πλοκή.

Κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου είναι ο ψυχοθεραπευτής Dr Mark Alter ο οποίος έχει αναλάβει τη θεραπεία του Μπους Τζούνιορ από τον αλκοολισμό και τα άλλα προβλήματα που ταλανίζουν την προσωπικότητά του.

Η θεαματική ανατροπή ήλθε πριν από λίγο όταν ο εκδότης του βιβλίου δημοσίευσε στη σελίδα του στο διαδίκτυο ένα βίντεο με τον (φανταστικό;) ήρωα του βιβλίου Dr Mark Alter.

Όπως λέει, ένας Dr Alter είχε πράγματι εξαφανιστεί στις 5 Μαΐου 2007 από το σπίτι του στο Μανχάταν. Στο συγκεκριμένο βίντεο, που κάποιος άγνωστος παρέδωσε στους εκδότες, ο Dr Mark Alter (αν είναι ο Alter) λέει ότι είναι Τρίτη 2 Μαΐου 2007 δέκα και πέντε το πρωί και εκφράζει ρητά φόβους για τη ζωή του!!



Ο Alter στο βίντεο λέει ότι είναι μυστικά υπό κράτηση εδώ και δύο ημέρες (άρα από τις 30 Απριλίου 2007) προκειμένου να κουράρει τον Μπους. Υποστηρίζει ότι επειδή "άλλοι" στο Λευκό Οίκο έχουν δει την επιρροή που ο Mark Alter ασκεί στον Μπους, κι επειδή έχει σχεδόν πείσει τον Πρόεδρο να σταματήσει τον πόλεμο στο Ιράκ, φοβάται για τη ζωή του και ζητά απ' όποιον δει το βίντεο να μην το δώσει στις αρχές, αλλά να το παραδώσει στο συνάδελφό του .. John Wareham, το συγγραφέα δηλαδή του βιβλίου που προκάλεσε τους ψίθυρους οι οποίοι εξελίσσονται σε θρίλερ, αυτή τη φορά πραγματικό! Reality is stranger than fiction (or, vice versa?). Για να δείτε το βίντεο ίσως χρειαστείτε το VLC player ή οποιοδήποτε player που παίζει αρχεία flv.

The politics of bollocks

Η αγγλική γλώσσα σίγουρα δεν φημίζεται για την αθυροστομία της.
Ωστόσο, υπάρχει μία πολύ μεγάλη εξαίρεση: η λέξη "bollocks".
Χαρακτηρίζοντας κάθε (σοβαροφανή) ανοησία που προέρχεται από την ανθρώπινη στοματική κοιλότητα, το "bollocks" εμπεριέχει μια μεταφορική δύναμη απερίγραπτης αμεσότητας, ιδιότητα που ίσως εξηγεί και τη σχετική επιείκεια με την οποία την έχει μεταχειριστεί η λογοκρισία.

Πολύ κοντά στο αμίμητο "παπαρολογίες" του κ. Σουφλιά, το "bollocks" έχει χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιείται για πολύ σοβαρότερες αποψιολογίες. Και μάλλον δεν εννοώ το "Never Mind the Bollocks" των Sex Pistols.
Διαβάστε εδώ το χθεσινό άρθρο του Αυστραλού John Pilger στο New Statesman με τίτλο "The politics of bollocks" για να είστε πλήρως ενημερωμένοι για την τελευταία λέξη στο πολιτικό .. bollocking!

Κακά μαντάτα: Αναστολή πληρωμών στην Πολιτεία της Καλιφόρνια!

Πριν λίγες ώρες το Reuters μετέδωσε ότι από σήμερα και για τουλάχιστον ένα μήνα η Πολιτεία της Καλιφόρνια αναστέλλει τις επιστροφές φόρων που οι πολίτες ανέμεναν αυτές τις μέρες να εισπράξουν μέχρι να δει πως θα αντιμετωπίσει το έλλειμμα του τακτικού προϋπολογισμού της το οποίο έχει ήδη ανέβει στα $15 δισ. Η Καλιφόρνια είναι το μεγαλύτερο θύμα της ελεύθερης πτώσης της κτηματαγοράς στις ΗΠΑ. Αποτέλεσμα αυτού είναι η διαρροή μεγάλου τμήματος των πρϋπολογισθέντων εσόδων. Έτσι, η εξυπηρέτηση του χρέους της Καλιφόρνια βαραίνει όλο και πιο πολύ πάνω στο σοβαρά πλέον διαταραγμένο ισοζύγιο εσόδων-δαπανών με αποτέλεσμα τη σημερινή αναστολή πληρωμών. Η κρίση αρχίζει να επεκτείνεται και να βαθαίνει ανησυχητικά..

Όταν το χρήμα κόβει βόλτες: Ελλάδα - Τουρκία μέσω Μάλτας και Ολλανδίας με τις αερογραμμές της .. ΕΤΕ

Πολλά γράφονται τον τελευταίο καιρό για τις επισφάλειες των ελληνικών τραπεζών από τα ανοίγματα που οι τελευταίες είχαν κάνει στο εξωτερικό κατά τις ημέρες των τροφαντών αγελάδων. Επίσης πολλά γράφτηκαν για τον κίνδυνο να διαρρεύσει τμήμα του πακέτου ενίσχυσης των ελληνικών τραπεζών προς άλλες χώρες, αφαιρώντας έτσι από την ελληνική οικονομία τις όποιες θετικές επιδράσεις είχε αυτό το εξ αρχής άστοχο πακέτο των 28 δισ. €. Και εντάξει αν αυτά τα χρήματα διέρρεαν προς τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία ή την Πολωνία δεν θα μπορούσε να γίνει και τίποτε εδώ που τα λέμε, προφανώς λόγω του γεγονότος ότι οι χώρες αυτές είναι μέλη της ΕΕ και στην ΕΕ η κίνηση κεφαλαίων είναι ελεύθερη και προστατεύεται σκληρά από τις σχετικές συνθήκες. Η Τουρκία όμως;

Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν στον τύπο, πριν λίγες μέρες η τουρκική Finansbank (θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας κατά 95%) πούλησε δική της θυγατρική τράπεζα στην Μάλτα. Δηλαδή η θυγατρική πουλάει θυγατρική. Πού όμως πουλάει η μαμά Finansbank το μαλτέζικο εγγόνι της ΕΤΕ; Την πουλάει παρακαλώ στη holding εταιρεία της Εθνικής η οποία εδρεύει στην Ολλανδία. Τώρα η holding είναι εταιρεία εταιρειών, δηλαδή Όμιλος. Άρα όλη αυτή βόλτα έγινε εντός του Ομίλου.

Θα μου πείτε βέβαια: ενδο-ομιλική ήταν η μεταβίβαση, σιγά τα λάχανα. Πάμε όμως παρακάτω. Πόσο παρακαλώ πούλησε η Finansbank τη Μαλτέζικη τράπεζα στη holding της Εθνικής η οποία Εθνική όλως τυχαίως είναι και μαμά της Finansbank; Το ποσό λοιπόν ήταν 185 εκατ. €. Και λέω τώρα το εξής: είναι δυνατόν μια τράπεζα που το 2006 αγοράστηκε από τη Finansbank για 48 εκατ. δολάρια να έχει σήμερα, που έχει έρθει ο κόσμος πάνω κάτω, 185 εκατ. ευρώ;! Τι μυστικό έχουν πια αυτοί οι Μαλτέζοι και δεν τους πιάνει η κρίση; Και αν τέλος πάντων είχαν τέτοιο μυστικό δεν θα έπρεπε να έχουν αγοράσει 3-4 ολλανδικές κι εγγλέζικες τράπεζες; Εδώ όμως οι Μαλτέζοι αντί ν' αγοράζουν αλλονών μαγαζιά πουλάνε και το δικό τους.

Άρα λοιπόν κάτι άλλο τρέχει. Οι τράπεζες ξέρουν πολύ καλά να "μπερδεύουν το χνάρι" όπως λένε οι κυνηγοί. Βγάζουν λοιπόν το παραδάκι από την Αθήνα, το πάνε μια βόλτα, παίρνει το αεράκι του στη Μεσόγειο, φρεσκάρεται για τα καλά σε Μάλτες και Βαλέττες μετά κάνει και μια γύρα από Αμστελόδαμο μεριά για ουσίες αλλά και ολίγους Flemmish Masters και μετά σιγά-σιγά με το ολλανδέζικο ποδήλατο κατηφορίζει προς Πόλη μεριά σφυρίζοντας αδιάφορο και ανανεωμένο.

Ποιο είναι το ηθικόν δίδαγμα της περιπτώσεως; Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι αν είχατε κάνει κάτι ανάλογο εσείς κι εγώ θα είχαμε αγρίως εξοντωτικά μπλεξίματα με τις εφορίες και τα σχετικά. Είναι κυρίως ότι δείχνει πόσο άστοχα και αναποτελεσματικά είναι τα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης όταν η διαχείρισή τους περνάει μέσα από το τραπεζικό σύστημα που στο κάτω-κάτω της γραφής είναι και ο αυτουργός της όλης κρίσης.

Αυτό που θα ήθελα πολύ να δω τώρα είναι το Υπουργείο Οικονομίας και την Τράπεζα της Ελλάδος που βιάστηκαν να πουν ότι θα επαγρυπνούν ώστε να μη φύγει ούτε ευρώ από το πακέτο ενίσχυσης των τραπεζών εκτός Ελλάδας. Τι θα κάνουν τώρα; Εκτός κι αν έδωσαν στον κ. Αράπογλου προσημειωμένα χαρτονομίσματα. Αλλά ακόμη κι αν του τα προσημείωναν αυτός χαϊβάνι είναι να στείλει στην Πόλη τα μαρκαρισμένα; Δεν έχει άλλα, καθαρά και παρθένα, να στείλει; Τράπεζα είναι.

ΥΓ. Δεν το συνδέω με τα παραπάνω, αλλά μιας και μου ήρθε "συνειρμικά", να το πω κι αυτό: δεν ξέρω αν είδατε μια ειδησούλα που πέρασε στα ψιλούλια: σε συνέντευξή του στο αυστριακό περιοδικό "Profil" ο Διευθυντής του Γραφείου του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα Antonio Costa λέει ξεκάθαρα ότι στην κρίση το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα χρησιμοποίησε εν γνώσει του τα ναρκο-δολάρια για ν' αντισταθεί, εις μάτην βεβαίως, στο επερχόμενο τσουνάμι, αλλά και πολλά άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Για όσους διαβάζουν γερμανικά πατήστε εδώ για το κείμενο της συνέντευξης στο "Profil".

Τραπεζικά μαθήματα πολιτικής .. θεολογίας: λαϊκά ομόλογα και κρατικά παράλογα

Ο χορός των τραπεζών πάνω από τα δισεκατομμύρια του κρατικού δανεισμού .. καλά κρατεί! Και δείτε πώς οι τράπεζες κατάλαβαν την έννοια των λαϊκών ομολόγων. Πας λοιπόν στο γκισέ του τραπεζικού υποκαταστήματος και καταθέτεις το ενδιαφέρον σου για τα λαϊκά ομόλογα. Ερώτηση πρώτη: έχεις 20 χιλιαρικάκια και πάνω; Η απάντηση έχει δύο ενδεχόμενα: πρώτον, και πιθανότερο, επ΄ώμου την πατσαβούρα, μεταβολή και αγορά πεντάδας Λαϊκού από τον λαχειοπώλη που κατά κανόνα (γιατί άραγε;) χειμάζει έξω από τον τραπεζικό ναό. Ενδεχόμενο δεύτερο: μόλις πέθανε η γιαγιά σας και σας άφησε τριάντα χιλιάδες ευρώ (μείον έξοδα κηδείας και μνημοσύνων) οπότε βρίσκεστε στη σωστή όχθη του ορίου των είκοσι χιλιαριδίων. Οπότε προχωράμε στην ερώτηση 2: έχετε μερίδα στο Χρηματιστήριο; Εάν δεν έχετε η τράπεζα πρόθυμα σας ανοίγει - στη δική της όμως χρηματιστηριακή! Εάν ήδη έχετε μερίδα ακολουθεί η ερώτηση 2β: ναι, αλλά την έχετε ανοίξει μαζί μας; Εάν η απάντηση είναι αρνητική τότε ακολουθεί η δικτατορική διαταγή ότι για ν' αγοράσετε ομόλογα πρέπει ν' ανοίξετε μερίδα με τη συγκεκριμένη τράπεζα ή τη θυγατρική χρηματιστηριακή της.

Ως εδώ είναι προφανές οτι έχουμε να κάνουμε με μια εντελώς .. λαϊκή διαδικασία! Όπως περίπου στα βαφτίσια δηλαδή: καταρχήν μπαίνεις στον πρόναο και διαβάζεις το Πιστεύω. Μετά προχωράς λίγο και αρχίζει το μπούρου-μπούρου που κορυφώνεται στο ενεστωτικό ερώτημα: αποτάσσεσαι το σατανά; Αποτάσσομαι. Μετά άλλο ένα βηματάκι, πάλι μπούρου-μπούρου και το ερώτημα αυτή τη φορά στον άοριστο: απετάχθης το σατανά; Απεταξάμην. Άλλο ένα βηματάκι προς τον κυρίως ναό. Πάλι μπούρου-μπούρου και νεό ενεστωτικό ερώτημα: συντάσσεσαι με το Χριστό; Συντάσσομαι. Έχεις πια φτάσει ξεθεωμένος (ή αποθεωμένος;!) σε απόσταση αναπνοής από την κολυμβήθρα (βλ. χρηματοκιβώτιο), και πάλι μπούρου-μπούρου και το ερώτημα σε παρελθοντική κλίση: συνετάχθης το Χριστό; Συνεταξάμην! Ουφ! Είσαι πλέον άξιος λαϊκός χριστιανός που μπορεί να λογίζεται μέλος της εκκλησίας των λαϊκών ομολόγων! (αλήθεια δεν είναι εκπληκτικό ότι τα ομόλογα ετυμολογούνται ως .. ομολογία πίστης;!). Έχει και η τραπεζική πίστη τη .. θεολογία της!

Πάμε παρακάτω όμως. Ας υποθέσουμε ότι όλοι αυτοί οι "φραγμοί εισόδου" στο σύστημα υπερνικήθηκαν και είσαι πλεόν βαφτισμένος, λαδωμένος Χ.Ο. Κι όπως μετά τα βαφτίσια περνάς στο .. ιδιαίτερο για να κανονίσεις το οικονομικό θέμα, έτσι κι εδώ η κουβέντα πάει στα μπικικίνια. Οπότε ανατρέχεις στην πιο χρήσιμη αντωνυμία του πολιτισμού μας: πόσο;

Βέβαια εν τω μεταξύ, οι μεγάλοι αγοραστές, αυτοί που δεν έχουν ποτέ τους καταδεχτεί να μπουν σε τραπεζικό υποκατάστημα, αγοράζουν κι αγοράζουν τα χοντρά πακέτα. Κι όσο εσύ μιλάς για τα φώτα που άναψαν στον πολυέλαιο, για τον ανθοστολισμό, και για τη νεωκόρισσα τόσο ανεβαίνει η τιμή του ομολόγου στην Ηλεκτρονική Δευτερογενή Αγορά Τίτλων (ΗΔΑΤ: ένα είδος Αγίου Πνεύματος που εξυψώνει το πνεύμα στον Οίκο του Χρήματος).

Σε απλά ελληνικά λοιπόν η απάντηση στο "πόσο;" έχει ως εξής: για τα "μικροποσά" δηλαδή μέχρι 50.000 € οι τράπεζες ζητούσαν μέχρι και 101,01. Υπενθυμίζουμε βέβαια ότι όταν αγόρασαν τα ομόλογα από το Δημόσιο τα πήραν με 99,346, χώρια τις προμήθειες που κάποιοι έβγαλαν. Επιπλέον όμως, το Κράτος έδωσε στις τράπεζες το δικαίωμα να ορίσουν αυτές την τιμή στην οποία θα πουλήσουν τα ομόλογα στο κοινό (ακραιφνώς λαϊκή ρύθμιση ε;). Τι σημαίνει αυτό; Όταν ένα ομόλογο πουληθεί στο άρτιο της αξίας του κεφαλαίου, δηλαδή στο 100, είμαστε πάτσι. Αν πουληθεί ακριβότερα (π.χ. στο 101) τότε το παραπανίσιο αφαιρείται από την απόδοση του κουπονιού, δηλαδή από τον τόκο.

Χονδρικά το σύστημα τρέχει ως εξής: ας υποθέσουμε λοιπόν ότι έχουμε ένα ομόλογο που επάνω γράφει με μεγάλα γράμματα 1.000 €. Επειδή τις μέρες που αυτά αγοράστηκαν από τις τράπεζες είχαν "κάποιοι" φροντίσει να ρίξουν παλαιότερα κρατικά ομόλογα στην αγορά η τιμή του χιλιάρικου διαμορφώθηκε χαμηλότερα στο 99,346. Άρα οι τράπεζες αγόρασαν το ομόλογο των 1.000 € στα 993,46 €. Όμως όταν ήρθε η στιγμή να προσφερθούν τα "λαϊκά" ομόλογα στο κοινό, με διάφορους επιδέξιους χειρισμούς στην ΗΔΑΤ, η τιμή τους ανέβηκε. Αποτέλεσμα είναι ότι προχθές εσύ πήγες στο γκισέ, κι αφού "ομολόγησες" το άρθρο της πίστεως, σου πούλησε το ομόλογο του χιλιάρικου με 101,01 τουτέστιν 1010,10 €.

Μ' αυτά και μ' αυτά η τράπεζα αποθησαυρίζει (παντελονιάζει κατά τη νεοπαγή έκφραση) 1010,10-993,46=16,64 € για κάθε χιλιάρικο του δημόσιου χρέους. Αν υποθέσουμε ότι στη φάση αυτή (διότι θα ακολουθήσουν κι άλλες, αφού συνολικά φέτος το Δημόσιο θα δανειστεί περί τα 50 δισ. €) πουληθούν στο "λαό" ομόλογα 1 δισ. € τότε το παντελόνι των τραπεζών θα φουσκώσει (και από ηδονή!) κατά 16,64 συνοδευόμενα από έξι μηδενικά, ήτοι 16,64 εκατ. € ή 4,88 δισ. δραχμές. Προσθέστε και τις προμήθειες και λοιπά τυχερά που έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα posts και θα δείτε τι φαγοπότι γίνεται με το δημόσιο χρέος. Αυτές είναι μπίζνες!

Ακούω όμως και κάτι φήμες που αν αληθεύουν τότε μιλάμε για ανερυθρίαστο μαυραγοριτισμό μέρα-μεσημέρι στην Πλατεία Συντάγματος. Επειδή λέει η πώληση των ομολόγων στο "λαό" αφαίρεσε ρευστό από τις τράπεζες θα γίνει το εξής: οι τράπεζες θα προτείνουν στους αγοραστές των ομολόγων να τους δανείσουν τα χαρτιά (όπως δανείζει ένας φοιτητής το πάσο του και πάει κάποιος άλλος και τρώει στην εστία) για να πάνε μετά οι τράπεζες να δανειστούν ρευστό από την ΕΚΤ τώρα που είναι και τζάμπα. Δηλαδή σου λέει: εσύ έχεις το χαρτί του ομολόγου και κάθεται για πέντε χρόνια, δεν μου το δανείζεις για λίγο (τώρα που στο πούλησα και ακριβά!) να πάω να δανειστώ από την ΕΚΤ με 2,5% και μετά να έρθω να σου πουλήσω στεγαστικό με 6%! Ωραίοι οι τύποι. Αλλά δεν βάζουν και μυαλό. Αυτά έκαναν και στις διεθνείς αγορές, δάνειζαν χαρτιά δώθε κείθε, και η χρηματική οικονομία φούσκωνε και φούσκωνε μέχρι που έσκασε και τώρα απολύεται ο κοσμάκης με τη χιλιάδα και τη μυριάδα. Και είναι και το άλλο. Στο πακέτο των 28 δισ. € δεν υπάρχει ένα κομμάτι 15 δισ. € που είναι για αυτήν ακριβώς αυτήν την δουλειά; Για δανεισμό δηλαδή των τραπεζών από την ΕΚΤ. Αλλά αυτό το μέτρο (δες προηγούμενα posts) ποτέ δεν άρεσε στις κυρίες τράπεζες διότι λέει το θεωρούσαν .. ακριβό! Να τι θέλουνε λοιπόν: να δανειστούν εικονικά τα ομόλογα από το "λαό" αντί ψιχίων (τη στιγμή που του τα πούλησαν με καπέλο) και να πάνε έτσι χωρίς κόστος να δανειστούν το φτηνό ρευστό της ΕΚΤ. Ίλεος πια!!

Η λύση είναι μια και απλή. Να δώσει αφορολόγητα ομόλογα (με μικρό ελάχιστο ποσό, ακόμη και των 100 €) κατευθείαν το Δημόσιο στους πολίτες μέσω προσπελάσιμων στο ευρύ κοινό οργανισμών, π.χ. του Ταχυδρομείου, τα οποία να είναι εγγυημένα από την ΕΚΤ. Κι αν τους αρέσει. Διότι διαφορετικά το Κράτος έχει κι άλλα μέσα συμμόρφωσης... Απλά πράγματα.