Ο φίλτατος "Δύτης" σχολιάζει τα μικρά καθημερινά: η "τιμή" των Τιμίων Δώρων, και τα είδωλα του "λαϊκού αισθήματος" ...

The (religious) theory of business enterprise

Από το Έθνος (30.12.2008) αλιεύουμε την εξής είδηση:

Μαζική προσέλευση πιστών για τα Τίμια Δώρα
Κοσμοσυρροή πιστών παρατηρείται στην Κρήτη για το προσκύνημα των Τίμιων Δώρων των τριών Μάγων της Βηθλεέμ. Τα Τίμια Δώρα, σμύρνα, χρυσό και λιβάνι, έφτασαν για πρώτη φορά στο νησί από τη Μονή Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους με τη συνοδεία του ηγούμενου και μοναχών.
Πρώτος σταθμός της περιφοράς και του προσκυνήματος των Τιμίων Δώρων ήταν η Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου Χανίων την περασμένη εβδομάδα. Χθες και προχθές τα Τίμια Δώρα τέθηκαν σε λαϊκό προσκύνημα στην περιφέρεια της Μητρόπολης Γορτύνης και Αρκαδίας του Νομού Ηρακλείου.
Οι δύο μητροπολίτες κ.κ. Δαμασκηνός και Μακάριος, που φιλοξένησαν στις έδρες τους τα Τίμια Δώρα, χαρακτήρισαν την έλευσή τους στο νησί ως μείζον θρησκευτικό γεγονός που βρήκε μεγάλη ανταπόκριση από τους πιστούς.
«Η προσέλευση στο προσκύνημα ήταν πολύ μεγάλη από άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας. Προσκύνησαν άτομα όχι μόνο από την περιοχή μας αλλά και από άλλα σημεία της Κρήτης», δήλωσε στο «Έθνος» ο μητροπολίτης Γορτύνης και Αρκαδίας κ. Μακάριος.
Ο ίδιος, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του «Έθνους» για τη δυσμενή συγκυρία με το Βατοπέδι, διαχώρισε τη θέση του λέγοντας ότι «δεν έχουμε καμία σχέση με αυτά, ούτε ο ηγούμενος και οι μοναχοί της Μονής του Αγίου Παύλου που ζουν ασκητική ζωή, αλλά ούτε και ο κόσμος επηρεάστηκε. Η προσέλευση απέδειξε ότι στον λαό είναι βαθιά ριζωμένο το θρησκευτικό συναίσθημα και οι ηθικές αξίες».
Τα Τίμια Δώρα των Μάγων από την Ανατολή, σύμφωνα με την παράδοση, τα περισυνέλεξαν οι αυτοκράτορες, τα πήγαν στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί η μία από τις τρεις κόρες του Πορθητή (Μαρία), που ήταν Χριστιανή, τα δώρισε στη Μονή του Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους.
Μανόλης Κοκολάκης

Σαφώς, σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης και πολιτικής σύγχυσης η ενασχόληση με τέτοιου είδους παραδοσιακές και εν πολλοίς γραφικές δραστηριότητες μπορεί να φαίνεται υπερβολική ή και περιττή. Αλλά εδώ, περισσότερο ίσως από οπουδήποτε αλλού, τα φαινόμενα δεν απατούν απλώς αλλά εξαπατούν ‘κατά συρροή’. Είναι αξιοθαύμαστη η ετοιμότητα όχι μόνο των τοπικών αρχών (βλ. τις εκφωνήσεις της νομαρχιακής και της δημοτικής αρχής των Χανίων εδώ. Στο ίδιο μήνυμα αμφισβητείται η ‘κοσμοσυρροή’…) να προετοιμάσουν και να προωθήσουν το εν λόγω γεγονός, αλλά και η αυτονόητη αναπαραγωγή της ‘αλήθειας’ των εκθεμάτων από τον Τύπο. Τόσο στο παραπάνω κείμενο του Έθνους, όσο και σε παλαιότερο αντίστοιχο κείμενο του Βήματος (Η περιπέτεια των «Τιμίων Δώρων», 25.12.2007, της Μαρίας Αντωνιάδου), αναπαράγεται το βασικό ΠΑΡΑΜΥΘΙ της επίσκεψης των τριών μάγων από την Ανατολή στη γέννηση του Ιησού, η βασική αναφορά του οποίου είναι η αφήγηση στην ευαγγελική κατασκευή του Ματθαίου. Υπήρξε εποχή όπου οι δημοτικές αρχές μεριμνούσαν για τη χειραφέτηση και την καλλιέργεια των δημοτών τους, όπως υπήρξε εποχή όπου οι δημοσιογράφοι ξεσκέπαζαν τις απάτες αυτού του είδους…

* Τι σημασία έχει η προ πολλού διαπίστωση του μυθώδους χαρακτήρα της επίσκεψης, η σκοπιμότητα της οποίας είναι να υπογραμμίσει την επικράτηση του Χριστιανισμού απέναντι στις αστρικές θρησκείες της Ανατολής;
* Τι σημασία έχει η εξίσου παλαιά διαπίστωση ότι μέσα από τέτοια ενεργήματα συντηρείται, όχι ανεπικερδώς, το χάσμα μεταξύ της λαϊκής θρησκείας και της δογματικής θρησκευτικότητας – πολύ περισσότερο, καθώς αναπαράγει στον πυρήνα του χειραγωγημένου θρησκευτικού αισθήματος μαγικές παραστάσεις με θαυματουργά αντικείμενα, καύκαλα, χέρια, πόδια και ότι άλλο; Βεβαίως, η περιοδεία των λεγόμενων Τιμίων Δώρων ανά την ελληνική επικράτεια αποτελεί ένα μάλλον φτωχό αντίβαρο στη λειψανοθήκη των τριών μάγων η οποία εκτίθεται στον καθολικό μητροπολιτικό ναό της Κολωνίας (you may have the gifts, but we have the donors!), συνεχίζοντας την καλλιέργεια ενός μύθου στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας, της μεγάλης αυτής θρησκευτικής χειραγωγού στην ευρωπαϊκή ιστορία, η οποία κατέχει υπερήφανα την πρωτοκαθεδρία στην υποκρισία και το σοδομισμό.
* Τι σημασία έχει η διάτρητη κατασκευή της θρησκευτικής παράδοσης, ότι η μητέρα του Ιησού φύλαξε τα δώρα και τα μεταβίβασε στον Λουκά, και κατόπιν μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, και μετά στη Νίκαια της Βιθυνίας και ακολούθως στον Άθω, μεσολαβούσης της Μάρως, μητριάς του Μωάμεθ Β΄;
* Τι σημασία έχει το γεγονός ότι αυτό το πράγμα που έχει σχηματιστεί πάνω στον Άθω, στη διάρκεια των δεκαετιών αποτελεί, παρά τη διαβεβαίωση του μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας, κραυγαλέο υπόδειγμα μονοπωλιακής επιχείρησης, διασφαλισμένης από το σύνταγμα της χώρας και ενσωματωμένης στο πολιτικό και το εκπαιδευτικό σύστημα;

Αυτό που είναι «βαθιά ριζωμένο» στο λαό, το στόμα του οποίου σκύβει να φιλήσει χέρια, βιτρίνες, ιερά ξύλα και ό,τι άλλο, είναι το αρχαίο αίσθημα του φόβου, το οποίο ποτίζεται τακτικά από το επιχειρηματικό εκκλησιαστικό και μοναστικό προσωπικό για να διατηρήσει το βάθος των ριζών του. Όσο για τις «ηθικές αξίες», αυτές ουδεμία σχέση έχουν με την περιφορά φαύλων αντικειμένων για προσκύνημα, αλλά αντίθετα θρέφονται από την άρνηση του οποιουδήποτε προσκυνήματος, μια και, όπως ειπώθηκε πριν από πολλά χρόνια «όποιος, κάνει τον εαυτό του σκουλήκι, δεν μπορεί κατόπιν να διαμαρτύρεται ότι τον πατάνε».

Μετά τιμής
Δύτης

{Ερέτης: ευχαριστούμε θερμώς το φίλο "Δύτη" και προσβλέπουμε στα επόμενα αλιεύματά του από το βυθό της πραγματικότητας}